Lâ Tahzen! (Üzülme!)
Lâ Tahzen! (Üzülme!) İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme! Rahman Celle Celâlüh, “Ben kırık kalplerdeyim!” buyurmadı mı? O halde ne diye üzülürsün ey can? Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan; Gece gibi kapkaranlık nefsini yak! “Derdim var!” diyorsun; Dert insanı Hak’ka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun. Sanma ki dert sadece sende var. Şunu bil ki… Sendeki derdi nimet sayanlar da var. Umudunu yıkma; Yusuf’u hatırla. Dert nerede ise deva oraya gider. Yoksulluk nerede ise nimet oraya gider. Soru nerede ise cevap oraya verilir. Gemi nerede ise su oradadır. Suyu ara, susuzluğu elde et de sular alttan da yerden de fışkırmaya başlasın. Dünya malı Allah’ın tebessümüdür: “Lâ tahzen!” (Üzülme!) Irmağa deniz, denize okyanus sığmaz. . “Âşık” olmayana anlatsan da “Ben” , “Sen” anlamaz. Hakka ulaşmak için yoldur desen kimse inanmaz… Gönlünde zerre-i miskal şems olmayan; Yanmaz, yanamaz… Ayağın kırıldı diye üzülme! Allah’ü Teâlâ senden aldığı ayak yerine belki sana kanat ve