Katre Şiiri
Katremizden hisse al bî-gâr-ı derya olmuşuz. Cümle halka bir bakışla çeşm-i bînâ olmuşuz. Gerçi zahirde lisân-ı nâs ile güftârımız. Mânâ yüzünden soyunup hep muarrâ olmuşuz. Validem merhume açmıştı bize bir kutlu fâl, Ravzâ-i Pâk-i ziyarette demişti: ‘Ey Kerîmü-l Müteâl’ Bu Habîbin hürmetine ver bana ferzend bî-melâl Ândan aldığı libâsı bunda iksâ olmuşuz. Tâ ezelden intisabım âlemin Seyyidine, Düştüm aşkına anın geleliden bu ânasır bendine Çok aradım ağladım yüz tutup Hakk’ın kendine, Âlemi devrân içinde Hubb-u Mevlâ olmuşuz. Künhümü bilmek dilersen sırr-ı Hâki’dir özüm. Anın edvârıncadır dâim özüm ve sözüm Her neye baksa basar Hâki’dir bakan gözüm, Zîrâ evvelden anınla tek-ü tenhâ olmuşuz. Bir acep sırrı Tâki’den aldığım ders-i iber, Anı bilmek dilersen sana vereyim haber, Her ûlûmi almıştı pîrimden O şeyh-i muteber, Biz anda mahvolup bezm-i ferda olmuşuz. Çünkü kıtmîr olalıdan bu kapıda bu hakîr, Her işin sırrın ezelden