İnsan İslam Ahlak

Köyün Birine, Hiç Yağmur Yağmıyormuş… Köyün birinde yağmur yağmadığı için köylüler çok üzgün ve ne yapacaklarını bilemezken; köye bir Derviş gelmiş. Köylüler dervişin yanına varıp birde ona dertlerini anlatıp dua isteyince: Derviş, köylülere gelin önce evleri bir dolanalım insanların halini hatırını soralım demiş. Köhne bir evin kapısını çalmışlar içeriden üstü başı dökük ayakkabıları olmayan iki kız çocuğu ile damı başına akan nine çıkmış. Derviş sormuş onlara siz Allah’a ne diye dua edersiniz demiş. Çocuklar da biz yağmur yağmasını istemiyoruz; çünkü ayaklarımız ıslanıyor demişler. Derviş bu defa nineye dönüp peki ninem sen Allah’a nasıl dua edersin demiş. Nine’de bende yağmur yağmasını istemem oğul dam başımıza akıyor demiş. Derviş köylülere dönüp: “Ey ahali önce bunların ihtiyaçlarını görün ki sizinle aynı duayı etsinler. Çünkü Allah Teâlâ önce mazlumların duasını kabul eder!” demiş.

  Eskiden Hayat Daha Güzeldi   Televizyon karıncalı, insan netti, Dertlinin derdi, dertsize dertti, Evcilik oyunu, oyundan ibaretti, Eskiden hayat daha güzeldi...   Herkesin evi, herkesin eviydi, Veresiye defteri yoksulun cebiydi, Her semtte yalnız bir kişi deliydi, Eskiden hayat daha güzeldi...   Büyüklere saygı çok büyüktü, Şimdi büyükler boynunu büktü, Elmalar elma, erikler erikti, Eskiden hayat daha güzeldi...   Köyler, şehirlerden farklıydı, Gelinler utangaç, duvaklıydı, Damlar üzümlü, sokak kavaklıydı, Eskiden hayat daha güzeldi...   Her kapıda ikram edilen su vardı, Kavunun, karpuzun kokusu vardı,    Çocuklarda bile Allah korkusu vardı, Eskiden hayat daha güzeldi...   Doyardık, ekmeğe sürülen salçayla Kumaşçı teyzeler gezerdi bohçayla Yastık altını değişmemiştik bankayla Eskiden hayat daha güzeldi...   Eksik olmazdı yatılı misafir, Hasta etmezdi ne çamur, ne kir, ...

  Çanakkale Savaşında 64 Yıl Sonra Köyüne Gelen Gazi (Gerçek ve Çok Acıklı Bir Savaş Hikâyesi) “… Rahmetli Seyit İlşekerci’nin eczanesinde oturuyordum. İçeri genç bir karı-koca girdi. Bana: “- Hocam, sizi televizyonlardan tanıyoruz. Bizim dedelerimiz de Çanakkale’de kalmışlar. Dönmemişler. Bir sorumuz var. Çanakkale Savaşları’na katılıp da en son gelen kaç tarihinde geldi?” diye sordular. Ben: “- Kayıtlara göre en son 1952’de iki kişi dönmüş. Biri Burdur’a, diğeri Zonguldak’a dönmüşler.” dedim. Yanımda oturan Üçpınar köyünden Remzi isimli arkadaş atıldı: “- Hocam, o da bir şey mi? Bizim köye tam 64 yıl sonra biri çıktı geldi.” Ben çakı bulmuş çocuk gibi sevinerek atıldım: “- Nasıl oldu? Anlat bakalım.” 1978 yılında Balıkesir İstasyonunda elinde bir torba, garip kıyafetli yaşlı bir ihtiyar iner. İstasyon önündeki taksilerden birine sorar:             “- Oğlum, beni Üçpınar köyüne götürü müsün? “- Götüre...

Boş Köye Ezan Okuyan Recep Bayram'ın Duygulandıran Gerçek Hikâyesi Makedonya'nın Dılıga Köyü'nde yıllarca boş köye ezan okuyan Recep Bayram'ın o dönem Bekir Develi'nin hazırladığı Dünyada Ramazan programına yaptığı açıklamalar, bugün halen daha etkisini sürdürmeye devam ediyor. 2013 yılında TRT için hazırlanan Dünyada Ramazan programı için çekildiği tahmin edilen görüntülerde Makedonyalı Recep Bayram'ın cami ve ezan sevgisi yayınlandığı dönemde herkesi etkilemişti. Recep Bayram'ın samimiyeti bugün halen daha izleyenleri etkilemeye devam ediyor. Köyün En Son Sakini 28 Yıl Önce Köyü Terk Etmiş Çekimin yapıldığı dönemde 21 şimdi ise 28 yıldır boş olan köyün camisinden ezan okuyan Recep Bayram: “Biz Kumanova'da yaşıyoruz. Haftada 2 kere gelirim, ezan ve Kur'an okurum. Burada hayat zordu. Diğer köyler bize çok uzaktı. Burayı boşalttığımızda 8 yaşındaydım ben. En son köy sakini 1992 yılında çıktı.” İfadelerini kullandı. K...