İnsan İslam Ahlak

Unutulanlardan Olacağını Unutma Ey insan! Bir gün, unuttuklarından bir "unutulmuş" olacağını unutma! Unutma ki, pek yakında ölüm gelecek, senin de kapını tıklayacak... Belki bazı belirtilerle sezdirecek gelişini. Ve belki ansızın beliriverecek karşında. Gecenin bir vaktinde, ya da gündüzün bitip tükenmez uğraşlarıyla boğuşurken karşına çıkıveren ölüm meleğine, son kez açacaksın gözlerini... Şunu bil ki, o mutlaka bir gün gelecek... Ve bu geliş, senin umduğun kadar pek de uzak olmayacak. Çünkü "gelecek olan her şeyi gelecektir ve bütün gelecek olanlar yakındır" Düşün! Sen yerinde durağan değilsin. Zaman su gibi akıp gitmekte ve bu akış, her saniye senin bulunduğun noktadan ileri taşımakta, gelecek olana yaklaştırmakta, çocukluktan gençliğe, gençlikten olgunluğa, olgunluktan ihtiyarlığa hızla giden bir yolcusun sen... Bu evrenlerin hiç birinde kalıcı değilsin... Uyanık ol! Etrafındaki akışa dikkatlice bir bak... Bu akış kâinatın seyridir...

Unutulan Bir Dua Yatsı ezanına birkaç dakika vardı. Camiye gitmek üzere son hazırlıklarımı yapıyordum. O sırada kapının zili çaldı. Kapıyı açtım. Karşımda uzun zamandır görmediğim bir dostum. Beni ziyarete gelmiş. Selamlaşıp, kucaklaştık. Buyur ettim. Çay eşliğinde uzun bir sohbet için salona geçtik. Muhabbet gerçekten koyu idi. Nasıl geçtiğini anlayamadığımız üç koca saatin ardından misafirim “Geç oldu, bana müsaade!” diyerek noktayı koydu ve kalktı. Sokağın başına kadar eşlik etme teklifime, “Memnun olurum!” cevabını verdi. Birlikte çıktık. Sokağın başına vardığımızda, Arkadaşım benden ayrılırken: “Ben gidiyorum, ta ki benden hayırlısı gelsin. İnşallah!” Diye dua etti. Düşündüm, düşündükçe ürperdim. Bu bir dua idi. İlk kez duyduğum yaman bir dua. Gayri ihtiyari birkaç kez tekrarladım. Sıcacık duygularla doldum. Bir şey tarafından kuşatılmıştım. Bütün benliğimi dolduran güzel bir şey... Ertesi gün ilk işim arkadaşımı telefonla aramak oldu. “Nedir, nereden duydun?” diy