İnsan İslam Ahlak

Lİva-ül Hamd Sancağı Nedir? Kemal Yavçın Yeryüzünde Allah’ın en güzel şekilde yarattığı insanlar, yaşamları boyunca bir takım toplulukları oluşturmuşlardır. Toplum içinde yaşamı sürdürürken çeşitli devletler kurarak daha iyi hayat sürmeyi hedeflemişlerdir. İşte bu hedeflerine ulaşmak amacıyla bazı kurallar koyarak daha iyi bir toplum dizayn etmeye çalışmışlardır. Bütün bunları yaparken her devletin kendine has belli işaretleri yapılmıştır.  Bu işaret ve resimlerin başında bayrak ve sancaklar gelmektedir.  Fani dünya hayatında bile insan küçük işaretlerle kendini belirlemeye çalışıyorsa sonsuz ve ebedi hayat olan ahirette de doğal olarak bazı işaret ve belirtmeler olacaktır. Bunların içinde en önemlisi ve en faziletlisi Peygamber  efendimiz  Sallallahü Aleyhi Vesellem ‘e atfedilen Liva-ül Hamd sancağıdır. Cenab-ı Allah’ın Rasül-ü Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem efendimize bahşettiği  “Liva-ül Hamd”  ismiyle adlandırılan “Sancak-ı Şerif” dir ki; Mahşer gününde Muhammed üm

Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem'i Sevmek Sevgi gönülde yer eden, dış dünyaya söz ve davranışlarla yansıyan bir duygudur. Sevgi bir verme eylemidir. Sevdiğine gönül verme, sevdiği uğruna verilmesini gerekeni vermedir sevgi. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem'i sevmek, O'na gönül vermek, özveride bulunma, hattâ gerektiğinde O'nun uğruna malını ve canını verme ile olur. Bu ise, O'nu tanımak, O'nu izlemek, O'nun sevdiklerini sevmek, O'nun bize emanetleri olan Kitap ve Sünnet'e saygı duymak ve sahip çıkmak, hiçbir konuda O'nun önüne geçmemekle gerçekleşir. Bilgi olmadan sevgi olmaz. Bu yüzden, O'nu doğru bir şekilde tanımadan lâyıkıyla sevemeyiz. O'nun sevgisini sadece adını taşımak ve adını saygıyla anmak, O'nun özel eşyalarına (Mukaddes Emanetler) saygı duymakla sınırlamak doğru değildir. O'nu sevmek demek, O'nu saygıyla ve çokça anmak demektir. Tevhidi okurken, ona salâvat getirirken, ezan-ı Muhammedî okurken-di

Peygamberimiz’in Hayatından Sevgi Tabloları Şimdi Allah Resûlü'nün hayatından sevgi tabloları sunmak istiyoruz: 1. Allah Sevgisi: Allah Resûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem, sürekli Allah'ın gözetimi altında bir kul olduğunun şuurundaydı. O'na karşı kulluk görevlerini aksatmadan ve kendine yaraşır bir biçimde yerine getirmeye gayret ediyordu. Bu konuda O'nun hedefi, "Şükreden bir kul olmaktı" (Buharî, "Münafikun," 79) Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem, Allah'ı en iyi bilendi. O'nunla irtibat hâlindeydi. O'nun hoşnutluğunu kazanmak tek derdiydi. Ölüm, onun için O'na kavuşmaktı. Nitekim O’nun pek çok sözünde Allah sevgisi, Allah için sevmek ana tema olarak işlenmiştir. Zaten O’nun bir sevgi yumağı oluşunun temelinde de, sevgi kaynağı olan Yüce Allah'a olan bu yakınlık ve irtibatı yatmaktadır. 2. Çocuk Sevgisi: Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem, çocukları kucağına alır, öper okşardı. (Buharî, "Edeb

Bir Kalpte İki Korku Olmaz! Abdüllatif Uyan Büyük velîlerden “Muhammed Hârezmî” hazretleri, bir iki ahbabıyla sohbet ederken; - Allahü teâlâ, bir kuluna iki korkuyu birden vermez, buyurdu. - Anlamadık, dediler. Şöyle izah etti: - Hadîs-i kudsîde mealen; “Dünyada benden korkan, âhirette korkmasın. Dünyada korkmayan ise âhirette çok korksun” buyuruluyor. Ve ilave etti: - Ama korkmak, sevginin alâmetidir. Seven korkar çünkü. Sevmeyen korkmaz. - Seven niye korkar ki efendim? - Onu incitirim diye korkar. Korkusu, onu üzerim diyedir. Müslümanın Rabbinden korkması da böyledir işte. Bir günah işlerim de Rabbim bana gücenir, diye titrer âdeta. Tasavvuf nedir? Sordular yine: - Tasavvuf nedir efendim? - Tasavvufu çok âlimler tarif etmiştir, buyurdu. Bunların içinde benim en çok beğendiğim bir tarif var. - O hangisi? - Tasavvuf, ehemmi mühimme tercih etmektir. - Anlamadık, nasıl yâni? - Yâni hangi iş mühimse, onu önce yapmak, mühim olmayanı sonraya bırak

İslâm’ın Mahlûkâta Bakışı Osman Nuri Topbaş Bir Soru Bir Cevap Efendim; “İslâm’ın, mahlûkâta bakışta nasıl bir gönül hassâsiyeti telkin etmekte olduğunu îzâh eder misiniz?” Âlemler Sultânı -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, bir hadîs-i şerîflerinde: اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ “Kişi sevdiği ile beraberdir.” buyurmuşlardır. (Müslim, Birr, 163) Bu beraberliğin en büyük nişânesi de, hâl ve davranış, hissiyat ve fikriyat beraberliğidir. Cenâb-ı Hak, âlemlere rahmet olarak gönderdiği Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’i, bütün insanlığa bir “üsve-i hasene”, yani emsalsiz bir örnek şahsiyet olarak armağan etmiştir. Bir mü’minin, Cenâb-ı Hak ile “yakınlık ve dostluk” kurarak insan-ı kâmil hâline gelebilmesi de, ancak Rahmet Peygamberi Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in rûhâniyetinden ve gönül dokusundan nasîb alıp her hâlükârda O’nunla beraber olmasına bağlıdır. Kâmil insan modelinin iki fârik vasfı vardır. Bunlar: تَعْظِيمٌ لِأَمْرِ