İnsan İslam Ahlak

  Umut...   Yamalı don giyiyordu atalarımız, Ocak başı üstündeydi bacamız, Mis gibi kokardı tahrana çorbamız, Kaşıkları sala sala büyüdük...   Karlı pekmez hoş olurdu kışları, Sohbetlerde kuruyorduk düşleri, Şu anamın tükenmezdi işleri, Sökükleri dike dike büyüdük...     İki öküz bir ineği güderdik, Yumurtlayan tavukları severdik, On beş günde değirmene giderdik, Ekmek aşı yiye yiye büyüdük...   Buğdayımız kış ortası biterdi, Babacığım hep boynunu bükerdi, Bulgur, nohut sevinmeye yeterdi, Kuru soğan kıra kıra büyüdük...   Buz keserdi odamızın duvarı, Ev altında besliyorduk davarı, Görmediydik sinekleri savarı, Burnumuzu çeke çeke büyüdük...   Yaz içinde kuruyordu dereler, Göyneklere pisliyordu pireler, Ahşap evde gezinirdi fareler, Acıları içe içe büyüdük...   Anacığım yün ipini boyardı, İlmeğini karanlıkta sayardı, Gaz lambası isli koku yayardı, Dumanları yuta yuta büyüdük...

  ·      “Duanız olmadıktan sonra Rabbim sizi neylesin?” (Furkan Suresi, 77. ayet) ·      İnsanın kendi acziyetini, âlemlerin Sahibi’nin sonsuz kudretini idraki ve itirafıdır dua. ·      Bize bizden yakın olana, bizi bizden iyi bilene teslim olmaktır dua. ·      İçimizde saklı dünyayı, dışımızdaki kâinatı her an görüp gözeten Yüce Yaratıcı’nın huzurunda olmaktır dua. ·      Yürekten kopup gelen niyaz, edeple eğilen baş ve gözden süzülen bir damla yaştır dua. ·      Sonsuz kudret ve merhamet sahibinin kapısında heyecan ve umutla bekleyiştir dua. ·      Kurumuş dudakların, rahmet ve lütuf pınarlarından içmeye iştiyakıdır dua. ·      Karşılıksız, sınırsız verilmiş nimetlere teşekkürdür dua. ·      Dostun dostla, sevenin sevgiliyle muhabbetidir dua. ·      En mahrem sır...

  Yürü Yürü   Ey Türk gençliği dava sana emanet, Yükselsin milletim yaşasın devlet. Bu umut bu cevher sendedir elbet. Yürü yürü yürü kaldığın yerden, Bayrağı eline aldığın yerden…   Doğrulara yardımcıdır yaradan, Bu kervan yoruldu sanmasın nadan. Atılan adımı geri almadan. Yürü yürü yürü kaldığın yerden, Bayrağı eline aldığın yerden…   Polatoğlu bunda çile çok olur, İman şahlanırsa küfür yok olur. Alnın açık olur yüzün ak olur. Yürü yürü yürü kaldığın yerden, Bayrağı eline aldığın yerden…   Yusuf Polatoğlu

Eğitimde Sevgi Prensibi Ve Disiplinin Yeri Hicret Toprak Ankara Müftülüğü AİRB Koordinatörü Doğan her yeni çocuk, Cenab-ı Hakk’ın insanoğluna duyduğu sevginin ve ondan henüz umudunu kesmediğinin bir delilidir. “Eğitim”, hayata ve topluma intibak edebilmenin ortak adıdır. Yeni doğan çocuğun beslenmeye alıştırılması, denilebilir ki, insan neslinin eğitimle tanıştığı ilk somut anlardır. Annenin güleryüzü, sevgi öpücükleri, konuşup-okşaması, sevgi göndermeleri bu eğitimin devam eden parçalarıdır. Sevgi sadece insan varlığının değil, bütün yaratılmışların ortak hamurudur. Toprakta yeşeren bir bitki, açan bir çiçek, güneşin ısı ve ışık kaynağı oluşu hep bu sevginin dışa vurumudur. O sevgi olmasa kâinat yaratılmaz; canlılar insanoğluna gıda taşımaz; kâinat insana teslim olmazdı. Kâinatın belli bir düzen içerisinde işleyişi, Yaratandan-yaratılana, yaratılandan-Yaratana bir sevgi akışıdır. O sevgi olmasa yağmur yağmaz, toprak yeşermez, güneş ısıtmazdı. O sevgi olmasa sular akmaz, ç...

Allah’ım! Bana öyle bir gönül ver ki: Bir kuruluşun tepe noktasında yetkili olsam bile, bunu asla başka şekilde kullanmamalıyım. Günlük yaşamda "ben" yerine, daha çok "sen" sözcüğünü kullanabileyim... Bana öyle bir sevgi ver ki: Sonsuz bir hazine gibi bitmesin, çoğalsın daha da sevdikçe, doldursun sarsın çevremi. Hatta düşmanlarımı da sevebileyim...            Bana öyle bir güç ver ki: Herkesten daha çok çalışabileyim, tutsak düşmeyeyim doğanın koşullarına, eşim ve çocuklarımı da mutlu et ki, mutluluğu başkalarına da götürebileyim... Bana öyle bir sağlık ver ki: Düşünebileyim, konuşabileyim. Bana öyle bir erdem ver ki: İbadet edebileyim, iyilik etmeyi ve sevinçten buğulanmış gözlerle, teşekkür edenlere; bir şey yapmadım, anımsamıyorum diyebileyim. Bana öyle bir yetenek ver ki: İyi eş, baba, anne, iyi komşu, iyi arkadaş, iyi vatandaş olabileyim. Bana öyle bir umut ver ki: Bugüne kada...

Sonsuza Giden Yolcu Sonsuza giden yolcu, yol uzun ve karanlık. Sakın kanma dünyaya, gerçek değil yalanlık...   Dönüşü yok bu yolun, geçen gün geri gelmez. Belki bu gün, son günün; pişmanlık fayda vermez...   İçi boş çukur için, bitmeyen azık lâzım. Sonsuz yolculuk için, hiç sönmeyen nur lâzım...   Şeytan, nefis, sefahat doğru yoldan saptırır. Yalan dünya aldatır, kendisine taptırır...   Sokağa bak, insanlar, şaşırmış sarhoş gibi. Sanki morfin içmişler, uykuya dalmış gibi...   Umutsuzluk, mutsuzluk; bağlıyor elimizi. Her gün kötü haberler, dağlıyor sinemizi...   Çok çalışıp, bu hali; durdurmaktır görevin. İman, bilgi, aşk ile kalkınmaktır ödevin...   Korkma! Gücün çok büyük, tarihi atan yaptı. Üç kıta, yedi deniz; dünyayı vatan yaptı...   Yeter artık, ecdadın kemiğini sızlatma! Asil soylu milleti, daha fazla ağlatma...   Haydi, yiğidim, haydi; hedefin pek yücedir. Batılı büyük görme, çok ...