Ey İnsanoğlu!
Ey İnsanoğlu! Yeryüzünde nice sarayların, tahtların, hazinelerin sahibi oldun… Soylu oldun. Sultan oldun. Padişah oldun… Her şey senin oldu. Sen, her şey oldun. Ama Sen, sen olmadın... Huzuru bulamadın... Şöhretini, servetini, makamını hükmettin. Ama sen, kendini kurtaramadın... Ordulara, ülkelere, krallara hükmettin. Ama sen, kendine hükmedemedin. Döktüğün mazlum kanlarıyla tarihin yüzünü kızarttın. Ama senin, yüzün kızarmadı. Şehvetinin azgınlığı karşısında dağlar, taşlar, kurtlar, kuşlar utandı... Hazreti Lut utandı. Ama sen, utanmadın! Kibir ve bencilliğin girdabında döne döne yozlaştın... Ama sen kendinle yüzleşemedin... Ekonomik yasaları, haramlarla doldurulmuş kasaları düşündün. Hep düşündün. Ama sen düşünür olamadın... Ciltler dolusu kitaplar yazdın. Alim oldun. Alkışlandın. Ama sen ilminle amil olamadın... Kendini ilâh edindin. Dünyanın geçici hazl...