İnsan İslam Ahlak

Muhammed İkbal Rahmetullahi Aleyh Sözleri   01- Namaz, mekanik hayattan hürriyete kaçıştır. 02- Fertler ve uluslar ölürler ancak onların manevi evlatları durumundaki fikirleri asla yok olmazlar. 03- Nefsine söz geçiremeyen insan başkasına kul olur. 04- Sen yırtıcı şahinsin kafes ile sakın arkadaş olma! Davran aç kanadını ta ufuklara süzül. 05- Mevlânâ, aşkın rehberidir; sözleri susuzlara çeşme, vücudu vecd-ü heyecandır. 06- Devletler şairlerin kalbinde doğar, politikacıların ellerinde büyür ve ölürler. 07- Sen ki Allah’ın bak diye hitap ettiği varlıksın. Niçin bu yoldan körler gibi yürüyüp geçiyorsun? 08- Bahar rüzgârı gibi güllerin üzerinden geçip gitme, gülistanın manasına dal. 09- Hayat bir şaraptır ki, en acısı en iyisidir. 10- Âlimler Kur'an ilminden uzaklaşmış, Sofiler sakal uzatıp kurt gibi yırtıcılaşmış. 11- Aynı gökte uçarlar, lâkin karganın dünyası başka, şahininki başkadır. 12- Yoksa gönülde aşk, sözde ne arar letafet! Sen yaralı değ

  Zamanın En Değerli Hazinedir   Zamanın “en değerli hazine” olduğunu, elimizden gittikten sonra tekrar kazanamayacağımız tek değer olduğunu biliriz. Ancak her zaman bu gerçeğe göre hareket ettiğimiz söylenemez. Zamanın değerini bilmek, onu ölçülü ve verimli kullanmakla olur. Bu da planlı, programlı olmayı gerektirir. Günübirlik/plansız, olayların akışına terk edilmiş bir hayat anlayışı Kur’an’ın ‘dünyayı imar’ ilkesine aykırıdır. Dünyayı imar hedefi, dünyada insanca bir hayat yaşama imkânı yakalayarak ‘iyi kul’ olmaya zemin hazırlamaktır. Bu da zamanın planlı ve verimli bir şekilde kullanılmasını zorunlu kılar. Hz. Peygamber, uzun bir ömür yaşadığı hâlde ebedi mutluluğu kazanmayı başaramayan kimsenin mazeretlerinin geçersiz olacağını bildirmiştir. Sınırlı ve sonlu olan hayatımızda sınırsız ve sonsuz mükâfatları kazanabilmenin ve dünya hayatında başarılı olabilmenin yolu, zamanı doğru ve verimli kullanmaktan geçer. Peygamberimiz şöyle buyuruyor: “Kıyamet gününde hiçbir ku

  Zaman   Nedir zaman, nedir? Bir su mu, bir kuş mu? Nedir zaman, nedir? İniş mi, yokuş mu?   Bir sese benziyor; Arkanız hep zifir! Bir sese benziyor; Önünüz tüm kabir!   Belki de bir hırsız; İzi, lekesi var. Belki de bir hırsız; O yok, gölgesi var.   Annesi azabın, Sonsuzluk, şarkısı. Annesi azabın, Cinnetin tıpkısı.   İçimde bir nokta; Dönüyor aleve. İçimde bir nokta; Beynimde bir güve.   Akrep ve yelkovan, Varlığın nabzında. Akrep ve yelkovan, Yokluğun ağzında.   Zamanın çarkları, Sizi yürütüyor! Zamanın çarkları, Beni öğütüyor.   Zaman her yerde ve Her şeyin içinde. Zaman her yerde ve Acem'de ve Çin'de.   Kime kaçsam ondan; Ha yakın, ha ırak? Kime kaçsam ondan; Ya sema, ya toprak...   Necip Fazıl Kısakürek   (1936)