Peygamberimizin İblîs’e Suâlleri
Malûm olduğu üzere “Şeytân”: “Kovulmuş, uzaklaştırılmış”, “Allahü teâlânın ‘Âdem’e secde ediniz’ emrine, kibir ve gurûru sebebiyle isyân edip, karşı geldiği için, O’nun rahmetinden uzaklaştırılan varlık, İblîs” manâlarında kullanılmaktadır. Allahü teâlâ, Kur’ân-ı kerîmde (meâlen) buyurdu ki: “Şeytân, insana çok şeyi söz verir ve birçok şeyi hâtırlatır. Şeytânın söz verdiği şeylerin hepsi yalandır.” (Nisâ, 121) “İblîs” ise: “Şeytânın isimlerinden biri veya şeytânların reîsi” anlamındadır. Allahü teâlâ yine Kur’ân-ı Kerîm’de (meâlen) buyurdu ki: “Onu hâtırla ki meleklere, ‘Âdem’e secde edin’ demiştik de, İblîs’ten başka bütün melekler hemen secde etmişlerdi. Ancak İblîs yüz çevirip, kibirlendi ve kâfirlerden oldu.” (Bakara, 34) [İblîs, melek değil, cin tâifesindendir.] “Allahü teâlâ, İblîs’e; ‘Ben sana secde ile emretmiş iken, seni secde etmekten alıkoyan neydi?’ buyurdu. İblîs şöyle dedi: ‘Ben Âdem’den hayırlıyım; çünkü beni ateşten, onu ise çamurdan yarattın.’ ” (A’râf, 12)