İnsan İslam Ahlak

İhlâslı Kadın, İffetini Korudu Adamın biri bir kadına tutulur. Günün birinde kadın bir iş için yolculuğa çıkar. Adam peşine takılır. Kafilenin mola verdiği bir sırada yol arkadaşlarının uykuya dalmalarını fırsat bilerek kadınla baş başa kalmayı başaran âşık, ona sırrını açar. Kadın adama: “- Bak bakalım herkes uyuyor mu?” der. Bu sözü, karşı tarafın arzusuna ram olmak üzere olduğu şekilde yorumlayarak sevince kapılan deli gibi âşık olan adam derhal yerinden fırlayarak kafilenin etrafında bir tur atar. Herkesin mışıl mışıl uyuduğunu görür. Kadının yanına dönerek; “- Evet, herkes uyuyor!” der. Bunun üzerine kadın adama: “- Acaba Allah’ü Teâlâ hakkında ne dersin? O da mı uyuyor?” diye sorar. Adam: “- Haşa ve haşa âlemlerin Rabbi olan Allah’ü Teâlâ uyumaz! O’nu hiç bir zaman ne uyku ve nede uyuklama hali yakalamaz!” diye karşılık verir. O zaman kadın der ki: “- İnsanlar bizi görmüyorsa da şu anda uykuda olmayan ve hiç bir zaman uyumayan Allah’ü Teâlâ bizi görüyor. B

Allah’ın Yarattığı Bir Kulu Allah’tan Çok Sevmek Seni bir serçenin gözyaşları kadar sevdiğimi biliyor muydun? Bu sevgim sana az gelecek ama bilmediğin bir şey var! Serçeler ağladığı zaman ölürler... Bir gün delikanlı sevgilisiyle buluşacaktı. Bu sefer buluşmalarının amacı beraber iki yılı paylaşmaları ve bunu kutlamaları idi. ne alacağını düşünüyordu hediye olarak. Ama hediye olarak almak istediği manevi değeri büyük bir hediye ve bir kristal gül almaya kara verdi... Kristal gül almaya giderken bir küçük çiçekçi kız önüne çıktı. Bu kızın ısrarlarına dayanamayıp elindeki gülleri sepet ile birlikte aldı ve bir taksiye bindi. Sevgilisinden mesaj gelmişti çok sabırsız ve heyecanlıydı… Bindiği taksinin çok süratli gittiğinin farkına vardı ama onun için önemli değildi. Çünkü ne kadar çabuk yetişseydi onun için o kadar iyi idi... Sonucunda büyük bir kaza oldu ve gözlerini açtığında ise kendini ve her tarafı beyazlar içinde gördü. Öldüğünün farkına vardı ve yanına gelen melek onu ceh

Son Nefes Endişesi Cenâb-ı Hak buyuruyor “Ey îmân edenler! Allah’tan, O’na yaraşır şekilde korkun ve ancak Müslümanlar olarak can verin.” (Âl-i İmrân, 102) Rasûlullah (sav) buyurdular “Bir kimse son nefeste (hâlis bir kalb ile) kelime-i tevhîd getirirse, cennete girer…” (Hâkim, Müstedrek, I, 503) “Süleymâniye Medresesi’nden emekli Hadis müderrisi Salih Efendi, ömrünün son demlerinde tasavvuftan da nasib almak ister. Allah’ın kaderde tâyin ettiği mürşidini aramaya koyulur. İstanbul’daki tüm sûfî simalarla görüşür, sonunda Kelâmî Dergâhı postnişîni Muhammed Esâd Erbilî hazretlerinde karar kılar. Yanına varıp elini öper ve ona “Araştırdım ve gördüm ki, devrimizin en büyük kutbu, en büyük gavsi sizsiniz” der. Şeyh Es’ad Erbîlî (ks) ona “Hocaefendi, bize kutubluk verilirken yanımızda değildiniz. Dolayısıyla bilmiyorsunuz. Biz, aslında kutub falan değiliz. Sizin hüsn-i zannınıza göre şeyhiz ve kutubuz” cevabını vererek, müderrise şu soruyu yöneltir. “Hocaefendi! Sö