İnsan İslam Ahlak

Sevmem!   Kalender meşrebim, minnetim yoktur, Yükseklerden uçan meleği sevmem. İzzet-i nefsime hürmetim çoktur. Öpülmek istenen eteği sevmem.   Ezelden mailim nüktedanlığa, Hürmetim büyüktür kahramanlığa, Nispetim yoksa da pehlivanlığa, Kolayca bükülen bileği sevmem.   Hilkatten almış yüksek bir paye, Gönül pek âlidir, batmaz ednaya, Meylederim sanma, den-i dünyaya, Ellerin kokladığı çiçeği sevmem.   Bin derde düştüm ben bile bile Neler çektim neler bu kafa ile, Eğer sevmiyorsam babamı bile, Seni seviyorum demeği sevmem.   Talihin kahrına göğsümü gerdim, Dergâh-ı rızaya postumu serdim. Yolumdan dönersem ben de namerdim, Dönmek düşmanımdır,   döneği sevmem.   Zelilin kaniim hamakatine, Kulak vermem lâf-ı liyakatine, Dünya şahit iken sadakatine, Kurdu severim de köpeği sevmem.   Tokad-i Zade Şekip

Hizmet Gördürmeyi Sevmem Arkadaşlarından Rabia oğlu Amir'le beraber mescide gitmektedir. Ayakkabısının bağı çözülür. Amir hemen atılıp, bağlamak ister. Hz. Muhammed Sallallahü Aleyhi Vesellem engel olur, kendi bağlar. Bir yandan da Amir'e hitap eder: “Bu, başkasına hizmet gördürmektir. Ben ise başkasına hizmet gördürmeyi sevmem.” (Alıntı)