İnsan İslam Ahlak

Mübin (Hacet) Duası بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَ المُنَفِّسِ عَنْ كُلِّ مَدْيُونُ، سُبْحَانَ المُفَرِّجِ عَنْ كُلِّ مَحْزُونُ، سُبْحَانَ المُخَلِّصِ عَنْ كُلِّ مَسْجُونٍ، سُبْحَانَ العَالِمِ عَنْ كُلِّ مَكْنُونُ، سُبْحَانَ مَنْ جَعَلَ خَزَائِنَهُ بَينَ الكَافِ وَالنُّون، فَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ، فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ Bismillahirrahmanirrahim Okunuşu: Sübhane’l-müneffisi an külli medyun. Sübhane’müferrici an külli mahzun. Sübhane’l-muhallisi an külli mescun. Sünhane’l-alimi bi külli meknun. Sübhane men cealae hazainehu beyne’l-kâfi ve’n-nun. Fe iza kada emren fe innema yekulü lehı kün feyekun. Fa sübhanellezi bi yedihi melekutü külli şey’in ve ileyhi türceun.” Anlamı: “Ey her türlü borçtan kurtaran! Seni tenzih ederim. Ey her türlü hüzünden kurtaran! Seni tenzih ederim. Ey her hapisten kurtaran! Seni tenzih ederim! Ey her gizliyi bilen! Seni tenzih ederim. Ey bütün

Domuz Çobanı 2 Kilis beldesinden bir kadının oğlu Frenk memleketinde esir düşmüştü. Kadın, Ebû Bekr Efendiye gelip oğlunun kurtulması için duâ istedi. Ebû Bekr Efendi; -Demek ki oğlunun kurtulmasını istiyorsun? Öyleyse bana pirinç ile bir tavuk pişir getir, dedi. Kadın, pirinç ile bir tavuğu güzelce pişirip, getirdi. Ebû Bekr Efendi; "Kızıl Hamûr!" diye seslendi. Yanına kızıl bir köpek geldi. Tavuğu onun önüne atıp; - Ye! Dedi. Köpek tavuğu yedi. Kadın bunu görünce, özen göstererek hazırladığı yemeğin köpeğe verilmesine üzüldü. Köpek tavuğu bitirince, Ebû Bekr Efendi, asasıyla işâret ederek; - Haydi şimdi git! Dedi. Köpek dağlara doğru hızla gitti. Aradan bir süre geçince Ebû Bekr Efendi kadına; - Evine dön! Buyurdu. Kadın evine gidince oğlunun kapı önünde durduğunu gördü. Nasıl kurtulduğunu sordu. O da: - Frenk memleketinde esirdim. Onlar beni domuz çobanı yaptılar. Domuzların başında çobanlık yaparken, kırmızı bir köpek gelip bana hücûm etti. Kork