İnsan İslam Ahlak

Arifler Sultanı Olasın Oğlum   Dondurucu bir kış gecesi. Rüzgâr evin damını dövüp durmakta... Kah pencereleri zorlamakta, kah kocaman ağaçların belini bükmekte, kah yürek hoplatarak ıslık çalmakta... Rüzgarın ve boranın çıkardığı ses geceye hakim...   Camları demir bir balyoz gibi döven, kapıları gıcırdatan rüzgârın sesiyle herkes uykunun derin iklimlerinde... Beyazıt’ın mübarek annesi de derin uykularda... Bir ara uykuyla uyanıklık arasında yattığı yerden oğluna seslendi:   - Tayfun, oğlum!   Suuu... Susadım!   Küçük Tayfun birden yerinden fırladı, buzlarla çevrili su testisini eline aldı... Ve annesinin yatağının başına koştu...   O da ne?   Anne çoktan kendinden geçti. Yeni bir uykunun iklimlerine dalıvermişti. Ne aklında su kalmış, ne de oğlu...   Harika çocuk, annesini uyandırmaya kıyamadı ve buzlu testi elinde beklemeye koyuldu... Ne vakte kadar bilinmez... Belki saatlerce, belki gece boyu, belki daha az bir zaman... Hep o halde kaldı ve gözlerini an

Eğer Aşkı Seversen Cân Olasın Eğer aşkı seversen cân olasın, Kamu derdine hem dermân olasın. Eğer aşkı seversen cân olâsın, Gönüller tahtına sultan olâsın. Eğer dünya seversen mübtelâsın, Mânî sırrına nerde eresin. Seversen dünyayı mihnet bulâsın, Erenler sırrını kaçan duyâsın. Cihan köhne saraydır, sen beyisin, Nice bir eskiye hasretlenensin. Diken olma, gül ol erenler yolunda, Diken olur isen oda yanâsın. Ağudur, bal değil dünya murâdı, Nice bir ağuya parmak banasın. Niyâz için buyurdu Hak namâzı, Niyazdan vay sanâ gâfil olâsın. Kanatsız kuşlayın kaldın yabanda, Kanatlı kuşlara nerde eresin. Erenler nefesin âsâ edin sen, Eğer nefsine uyarsan fenâsın. Sana erden asa gerek bu yola, Dayanırsan asaya dayanasın. Gönüle gireni gönendi derler, Gönüle sen de gir, gönenesin. Yunus’un bu sözü gözlüleredir, Eğer âşık olursan uyanasın. Yunus bu sözleri erenden aldı, Sanâ dahî gerek ise âlâsın. Yunus emre Ku