İnsan İslam Ahlak

  Gizli Günahlarımız Ve Biz...   Zina yaparken yakalanan bir kadın Hz. İsa Aleyhisselâm’ın huzuruna getirilir… Halk öfkelidir... Kadının recm cezasıyla taşlanarak öldürülmesini istemektedir… Hz. İsa Aleyhisselâm kavminin bu isteğini reddetmez… Eğilir yerden bir taş alır… Ve yere bir daire çizer… Daire Allah'ü Teâlâ’nın izni ve kudretiyle bir aynaya çevrilir... Ve aynaya bakan herkes geçmişte işlediği günahları tüm çıplaklığıyla görür... Hz. İsa Aleyhisselâm doğrulur, kalabalığa doğru döner ve: “- Haydi, ilk taşı en günahsız olanınız atsın." der. Kimse kadına taş atmaya cesaret edemez… Çünkü herkes haddinden fazla günahkârdır… Biri kadına taş atacak olsa günahları herkesin içinde ifşa olacaktır… Kimse taş atmaya cesaret edemeyince, Hz. İsa Aleyhisselâm kadını affederek oradan gönderir... Evet, Cennet'teki yerini babadan kalan miras malı gibi garanti görenler, şimdi söyleyin bakalım… Hangimiz diğerimizden daha az günahsızız? Amel defterlerimiz boynumuza a

  Hiç Namaz Kılmadan Cennete Giden Çoban   Hayber’in Fethi esnâsında, bir Yahudi’nin koyunlarını güden Esved adlı siyahi bir köle efendisinin yanına gelerek sorar: “- Kim bu kaleyi kuşatanlar, ne istiyorlar?” Efendisi: “- Muhammed adlı birisi” der. (Salat ve selam ona olsun.) Köleyi başından savuşturacak bir kaç cümle daha eder. Köle Esved’in içinde bir merak uyanır. Bir yolunu bulup sahabenin bulunduğu yere gelir ve sorar: “- Muhammed kim?” Gösterirler. İnsanlarla iletişiminde zengin-fakir; efendi-köle farkı gözetmeyen Hz. Peygamber Sallâllâhu Aleyhi Vesellem bir kuşatma esnasında bile yabancı bir köleye zaman ayırır. Esved sorar: “- İsmini duydum, davan nedir, iddian nedir?” Hz. Peygamber Sallâllâhu Aleyhi Vesellem o dar vakitte, Allah Teâla’dan başka yaratan, yaşatan, yöneten, kulluğa layık bir ilah olmadığını, kendisinin de O’nun kulu ve resulü olduğunu anlatır. Çoban Esved oracıkta Müslüman olur. . Rasûlullâh Sallâllâhu Aleyhi Vesellem onun ismini “Es

            Allah’ü Teâlâ Kalplere Bakar!   Kalp nazargâh-ı ilahidir. Rabbimiz kalplere tecelli eder.             Kalb, imanın, hakikatin, bilginin, hikmetin ve ahlâkın merkezindedir. Beden ülkemizin sultanı olan kalb, gönül dünyamıza da yön veren ilahi bir cevherdir.             Şuur, vicdan, idrak, duygu, akıl ve irade gücümüzün odak noktasıdır. İman ve küfrün, sevgi ve nefretin, cesaret ve korkaklığın, iyilik ve kötülüğün merkezidir.                  Kibir, kıskançlık öfke, nefret, şehvet… Vb. kötü duygular kalpte bulunduğu gibi; iman, Allah’ü Teâlâ korkusu, ihlâs, hilm ve takva gibi iyi ve güzel duygular da kalpte bulunur.   O gün, ne mal fayda verir ne de evlât…   Âlemlerin Rabbi Allah’ü Teâlâ buyuruyor ki: “O gün ne mal fayda verir, ne de evlat, Ancak Allah’ın huzuruna tertemiz bir kalple gelenler kurtulur!” (Şuarâ Sûresi 88. ve 89)   Allah’ü Teâlâ Kalblere Bakar!               İki Cihan Güneşi Sevgili Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem de buyuru