İnsan İslam Ahlak

Köyümün Gelenekleri   Osmanlı döneminde ve Cumhuriyetin ilk yıllarında köylerimizde ne güzel gelenekler varmış… Daha doğrusu vardı... Neden böyle diyorum? Çünkü bir kısmını biliyor, bir kısmını bilmiyoruz! Bu geleneklerden bir kısmı tamamen unutuldu, bir kısmı ise kör topal yaşıyor, bir kısmı da sadece zihinlerde kaldı… Ben atalarımızdan işittiklerimi ve kendi gördüklerimden bir kısmını yazacağım… Önce çocuk yetiştirmeden başlayalım. Eskiden hemen hemen her evde “Dede, nine, amca, hala gibi” büyüklerden oluşan geniş aile vardı. Yeni evlenenler büyüklerin yanında beraber kaldıklarından dolayı çocukların eğitiminde en ufak bir zorluk çekmezlerdi. Çünkü çocukları tecrübeli büyükler yetiştirirdi. Büyükler çocuk eğitiminde yanlış bile yapsalar anne ve babalar saygılarından dolayı büyüklere asla itiraz edemezdi. Sonraları yeni evleneceklere ayrı ev tutulur olunca çekirdek aile oluştu. Hiçbir tecrübesi olmayan anne ve baba çocuk yetiştirme gibi yüksek ihtisas isteyen bir

Köyümün Kırları Ah güzel köyüm ah… Seni ve senin kırlarını ne kadar çok özledim. Çocukluğum bağlarında, bahçelerinde hoplamak zıplamakla geçti. Çayırlarda, çimenlerde doyasıya koştum, mis kokulu çiçekler kopardım. Ağaçlara tırmandım, kayalardan atladım. Buz gibi pınarlarından su içtim. Çelik çomak oynadım, terledim, yoruldum. Yağmurlarında ıslandım, karlarında üşüdüm. Hayvanlar otlattım, mantarlar – şifalı otlar topladım. İçtiğim bir maşrapa soğuk su, en güzel meşrubattan daha tatlı ve güzeldi. Yediğim yavan ekmekler en güzel kebaptan daha lezzetliydi. Ah köyüm ah! Seni ne de çok özledim. Artık büyük şehirlerin trafiğinden, kalabalığından, pis kokan egzoz gazlarından usandım. Yüksek çarpık binalara, düzensiz gecekondulara bakmaktan bıkkınlık geldi. Ruhsuz betonlara bakmaktan ruhum karardı. Burada herkes güneşimi çalıyor. Orada koskoca güneş neredeyse bana aitti. Tertemiz havan, yeşilliklerin, kuş seslerin gözümde tüter oldu. Bilmiyorum: Tekrar kırlarında gezecek miyim? K