İnsan İslam Ahlak

40 Hadis-i Şerif 21 01-   Kim ilim tahsil etmek için bir yola girerse, Allah o kişiye cennetin yolunu kolaylaştırır. (Riyazüs Salihin) 02-   Faydası olmayan ilimden Allah'a sığınırım. (Müslim, Zikir, 73) 03-   Hikmete sarıl. Çünkü hayır hikmettedir." (Dârimî, "Mukaddime", 34) 04-   Allah senin kalbinden merhameti söküp almışsa ben ne yaparım! (Buhârî, “Edeb”, 18) 05-   Nitekim Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem, devesini salıvererek Allah'a tevekkül ettiğini söyleyen bir bedeviye "Onu bağla da öyle tevekkül et." buyurmuştur. (Tirmizî, Sıfatü'l-Kıyame, 60) 06-   Ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.” (Müsned, 2/381) 07-   Muvaffakiyet ve Tevfik-Allah'tan yardım-sabırladır. Kurtuluş-selamet, sıkıntı ve musibetlere katlanmakladır. Muhakkak zorluklarla beraber, kolaylık ve rahatlık vardır. (Muhtar-ul Ehadis, H. No. 1294) 08-   Yapacağın işte tedbirli ol, evvelce iyi düşün! Eğer akıbeti hayırlı görürsen yap, k

40 Hadis-i Şerif 20 01-   Her doğan, İslâm fıtratı üzerine doğar. Sonra, anne-babası onu Hristiyan, Yahudi veya Mecusi yapar. (Buhârî, cenâiz 92; Ebû Dâvut, sünne 17; Tirmizî, kader 5) 02-   Müslüman, dilinden ve elinden Müslümanların emin olduğu kimsedir. Muhâcir de Allah'ın yasakladığı şeyleri terk edendir. Buhari, Bedu'l-vahy, 4. 03-   ''İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez.'' Müslim, Fedâil, 66; Tirmizî, Birr, 16 04-   ''Hayra vesile olan, hayrı yapan gibidir.'' Tirmizî, İlim, 14. 05-   ''İki göz vardır ki, cehennem ateşi onlara dokunmaz: Allah korkusundan ağlayan göz, bir de gecesini Allah yolunda nöbet tutarak geçiren göz.'' Tirmizî, Fedâilü'l-Cihâd, 12. 06-   ''(Mü'min) kardeşinle münakaşa etme, onun hoşuna gitmeyecek şakalar yapma ve ona yerine getirmeyeceğin bir söz verme.'' Tirmizî, Birr, 58. 07-   ''Bizi aldatan bizden değildir.'' Müslim

Affet Bizi Ezanı duymuyoruz Sünnete uymuyoruz Dünyaya doymuyoruz Affet bizi Allah’ım Kur’an dan ayrılmışız Bidatlara dalmışız Nefs elinde kalmışız Affet bizi Allah’ım Çok verirsin azarız Az verince kızarız Hükmün nasıl bozarız Affet bizi Allah’ım İsteklerimiz taşkın Günahlar hadden aşkın Neyleriz böyle şaşkın Affet bizi Allah’ım İlhan ULUKAYA

Yetim Çocuk Ve Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem Bir bayram günü Peygamber efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem evinden çıkmış, mescide gidiyordu. Yolda bayram sevinci içinde oynayan çocuklara rastladı. Hepsi bayramlık yeni elbiseler giymiş, sevinç içinde sağa sola koşuyorlardı. İçlerinde zayıf ve çelimsiz bir çocuk vardı. Eski ve yırtık elbiseleri içinde melûl ve mahzûn bir kenara çekilmiş, neş'e ve sevinç içinde oynayan çocuklara bakıyordu. Peygamber efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem bu çocuğa buyurdu ki: “- Yavrum, niye arkadaşlarınla gülüp oynamıyorsun da bir kenara çekilmiş böyle duruyorsun?” Çocuk, Peygamber efendimizi tanıyamamıştı. Dedi ki: “- Ben hem öksüzüm, hem de yetimim. Babam, şehîd oldu. Annem başka biriyle evlendi.” Peygamber efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem çocuğun şefkatle elinden tuttu. Sevgiyle saçlarını okşadı. “- Yavrum, Muhammed'in (aleyhisselâm) baban, Âişe'nin annen, torunları Hasan ile Hüseyin'in de kad

Ağla Nefsim Ağla Ömrün Bitiyor! Her nefes verişte ömür gidiyor, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor, Kora düşmüş bir mum gibi eriyor, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Mal, makam; şan, şöhret; hepsi geçici, Para servet buhar gibi uçucu, Sana bir emanet elden kaçıcı, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Dünya senin olsa sakın övünme, Padişah da olsan asla güvenme, Kaçan nimetlere asla üzülme! Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Dünya bir hayaldir, her şey yalandır, Malın, mülkün, canın bir gün talandır, Yaptığın iyilikler sana kalandır, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… İnsan Dünya hırsıyla maskara olur, Çok sevdiğin her şey ellere kalır, Hesabı ahrette hep seni bulur, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Haramlar ateştir sakın yaklaşma! Cehennemde yakar asla bulaşma! Dilinden bal aksın kötü konuşma! Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Şeytan ve nefsi yen Allah’a kul ol! Salihlere yâr, Rasule dost ol! Hep iyilik yap, iyilikle dol! Ağla nefsim

Sanki Sur Üflenmiş, Herkes Kabire Girmiş Gibi Yollar boş, caddeler boş, sokaklar bomboş… Meydanlar boş, parklar boş, sahiller bomboş… Fabrikalar boş, işyerleri boş, okullar boş, camiler bomboş… Kâbe-i Şerif boş, Mescid-i Aksa boş, Mescid-i Nebevi bomboş… Üretim durmuş, eğitim durmuş, toplu ibadetler durmuş… Bulaşıcı bir hastalık dünyayı esir almış; insanları evlerine hapsetmiş… Sanki 1. Sur üflenmiş, koskoca dünya bomboş… Allah’ım Ümmet-i Muhammed’i; bütün tehlikelerden koru! Allah’ım Ümmet-i Muhammed’in; bütün sıkıntılarını gider! Allah’ım Ümmet-i Muhammed’in tevbelerini kabul eyle… Allah’ım Ümmet-i Muhammed’i; arınmış olarak tekrar dirilt! Allah’ım inançsızlara da hidayet nasip eyle! Ve en kısa zamanda gidiversin üzerimizden bu hastalık… Ve bir sabah uyanalım; gürül gürül müjdelerle minarelerden… “Tehlike geçmiştir, haydi herkes işine, okuluna, camisine…” Peşinden okunan ezanlar; eskisinden çok daha güçlü ve coşkulu… Sanki 2. Sur üflenmiş, gi