İnsan İslam Ahlak

Kalk Evlâdım Kalk Hele   Müslüman ecdâdımın, kahraman evlâtları, Yaşadığın bu toprak şehitlerin diyârı...   Abdest yok, namaz yoksa, kararmışsa kalbimiz, Onlar'dan kopmuş isek, Onlar'a benzer miyiz?   Şu Mübârek Vatan'ım, haykırır avaz avaz, Geçmişini bilmeyen feryadını duyamaz!   'Abdestsiz üzerime basmazdı senin deden, Onlar'da da var idi, senin gibi can, beden!   (Ecdâdın torunuyum) derken utanmaz mısın? Ne yazık ki Onlar'ın, çarığı olamazsın!   İbâdetlerden kaçar, bilmezsin helâl, haram; Dünya sefâsı var ya, insanlık gitmiş ne gam!   Rahat yatmadı atan, sonsuz istiklâl için, Gece gündüz çırpındı, sana istikbâl için...'   Adâlet götürdüler, şenlendi Dünya yer yer, Zâlimlerle harplerde şehit düştü yüzbinler!   Kanı var üç kıt'ada,eserleri doludur, Doğru olan, hak olan yol, Onlar'ın yoludur...   Kalk evlâdım, yiğidim; miskin miskin oturma, Pırıl pırıl zekânı çirkin işlerle yorma!   Düny

Vah Benim Canım Evlâdım! Yaşlı bir nine oflaya puflaya belediye otobüsüne biner. Otobüs tıklım tıklım doludur. Saçları uzun ve örgülü, kulağı küpeli bir genç nineye yer verir. Nine çok sevinerek; “Allah razı olsun! Canım kızım, Allah ne muradın varsa versin!” Der. Uzun saçlı genç bozularak; “ Nine  ben kız değilim! Der. Nine şaşırmıştır. “Vah benim canım evlâdım! Bu genç yaşta dul mu kaldın!” Der.