İnsan İslam Ahlak

Sakın Oturduğun Yerden “Allah’ım Ver!” Deme! Hz. Ömer Radiyallahü Anh şöyle der: “Sakın oturduğunuz yerde, ‘Allah’ım, rızkımı ver!’ deyip durmayın. Biliyorsunuz ki gökten ne altın yağar ne de gümüş!” İmam-ı Gazali Rahmetullahi Aleyh şöyle der: “Her işinde Allah’a güven ki başarıya ulaşasın.” Bir insan için en büyük nimet çalışmayı sevmesidir. Tembel insanların beyni çalışmak istemez. Her şeyi ya Allah’ü Teâlâ’dan ya da başkalarından bekler. Allah’ü Teâlâ çalışmadan kimseye bir şey vermez. Tembeller çoğu zaman başkalarından hatta düşmanlarından bile yardım talep eder. Ama başkaları bazen verir bazen vermez. Düşmanları ise sadece süslü zehir verir. Tembel ahmak ta zanneder ki; verilen “süslü zehir” ne kadar güzel! Hâlbuki biraz sonra o zehir ona kan kusturup öldürecek. Müslüman ülkeler de tembellik yapıyorlar. Ebedi düşmanları İsrail’den, Haçlı’dan, kâfirden yardım istiyorlar. İsrail ve Ecnebiler de dışı süslü zehirleri Müslümanlara vererek onları zehirliyor. O ahmaklar da

Ağla Oğlum Ağla... Erkekler Gibi Savaşmadın Şimdi Otur Kadınlar Gibi Ağla! Bozguncular ve korkaklar İslam medeniyetinin yıkılmasına cesurlar ve halis Müslümanlar ise İslam medeniyetinin kurulmasına vesile olmuştur. Tarık bin Ziyad İspanya'ya çıkar çıkmaz gemileri yaktırarak askerlerinin geri dönme umudunu kırdı. Askerlerine şu tarihi sözleri söyledi: “Arkanızda düşman gibi deniz, önünüzde deniz gibi düşman. Nereye kaçacaksınız? Vallahi sizin için ancak sadakat ve sabır kalmıştır. Düşmanın silahı, teçhizatı ve erzakı boldur. Sizin silah olarak ancak kılıçlarınız, erzak olarak da düşmanın elinden sahip olabileceğiniz vardır.” diyen cesur komutan İspanya'yı fetih etti ama bozguncular yüzünden tek tek topraklarımızı kaybettik. İspanya'daki son İslam kalesinin işgal edilmesinin 700 yıllık İslam Medeniyetinin Yıkılışına Korkaklar Sebebiyet Vermiştir. Gırnata emirliğinin son sultanı EBU ABDULLAH (12. Muhammed) şehrin anahtarlarını savaşmadan İspanyol kral ve kraliçesine

Bu Çürük Ev Evde Kim Oturacak  Zengin bir iş adamının yanında çalışan işinin ehli bir marangoz varmış. Patronuna yıllarca hizmet etmiş, emekliliği gelince patronuna gidip: "Şirketinizde yıllarca çalıştım, artık emekli olmak istiyorum demiş. Patronu da: Senden son bir isteğim var, bir ev daha yap; anahtarını teslim ettiğin gün emekli ol. Demiş. Marangoz peki deyip ayrılmış. Ve başlamış evi yapmaya. Marangoz bir yandan çalışıyor bir yandan da ben emekliği hak etmişim yeni bir iş vermeye ne gerek var? Zenginlerin gözünü doyurmak mümkün değil… Diyor; yıllarca patronunun ekmeğini yediğini aklına bile getirmiyormuş. Son işin bir an önce bitmesi için hızlı hızlı, gelişi güzel çalışıyormuş. Nihayet bitirip anahtarı teslim etmiş. Patron da: Allah'ü tealâ razı olsun. Bu evi sana yıllarca verdiğin emeklerine karşı hediye ettim. Ayrıca emekli ikramiyeni de alacaksın, hakkını helâl et! Diyerek anahtarı iade edip ayrılmış. Bunu duyan marangoz tam anlamıyla şok olmuş. Yaptığı bu