Âşığın Halleri

 

دل گفت : وصالش بدعا باز توان یافت

عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

Gönül dedi: Kavuşmayı dua ile tekrar bulursun 

Bir ömürdür ömrüm sadece dua ile geçti!

 

گر در سرت هوای وصال است حافظا

بايد که خاک درگه اهل هنر شوی

Ey Hâfız! Eğer başında (Allah’a ) kavuşma isteği, arzusu varsa

Marifet ehlinin (Allah dostlarının) dergâhının toprağı olmalısın.

 

دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن

در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

Mutluluk nedir bilir misin? Sevgilinin yüzünü görmek

Padişahlığı, onun sokağında dilencilik yapmaya tercih etmektir.

 

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت

گل بخندید که از راست نرنجیم ولی

هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت

Sabahleyin, bülbül yeni açılmış gül goncasına: ” Çok nazlanma. Zira bu bağda senin gibi nice güller açtı. ” dedi. Gül gülerek : ” Doğru sözden incinmeyiz lakin, hiç bir âşık da maşukuna böyle ağır söz söylememiştir! ” diye cevap verdi.

 

غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل

که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را

Ey gül ! Yoksa güzelliğinin verdiği gurur, aşkından Mecnûn’a dönmüş bülbülün halini sormana izin vermiyor mu?

 

عالم از ناله عشاق مبادا خالي

كه خوش آهنگ و فرح بخش هوايي دارد

Dünyada âşıkların iniltisi, feryadı hiç bitmesin,

Zira onların bu inleyişlerinde güzel bir ahenk ve insanlara ferahlık veren bir hava vardır.

 

هرگز نميرد آن که دلش زنده شد به عشق

Gönlü, aşkla dirilen, canlanan kimse, bir daha asla ölmez…

 

وقت را غنیمت دان آن قدر كه بتوانى

حاصل از حیات اى جان اين دم است تا دانى

Elinden geldiğince zamanı ganimet bil,

Ey azizim, bilesin ki hayattan geriye kalan sadece bu demdir.

 

اى كه دايم بخويش مغرورى

گر ترا عشق نیست معذورى

Ey daima kendisiyle mağrur olan, gururlanan

Eğer sende aşk yoksa mazursun…

 

تیمار غاريبان سبب ذكر جمیلست

جانا مگر اين فاعده در شهر شما نیست؟

Garibanlara hizmet, güzel bir şekilde zikretmeye vesile olur.

Ey sevgili ! Yoksa kazancı çok olan böyle bir davranış, sizin şehriniz de yok mudur?

 

در ره او چو قلم گر به سرم بايد رفت

با دل زخم کش و ديده گريان بروم

Eğer yârin yolunda şayet başımın bir kalem gibi kesilmesi gerekirse,

(Şu dünyadan) yaralı bir gönül ve ağlayan bir gözle gitmek isterim.

 

ازان بدير مغانم عزيز مى دارند

كه آتشى كه نمیرد همیشه در دل ماست

Gönlümüzde aşktan dolayı hiçbir zaman sönmeyen bir ateş bulunduğundan,

Bana Mecusilerin tapınağında saygı duyarlar, değer verirler.

 

جان بى جمال جانان میل جهان ندارد

هر كس كه اين ندارد حقا كه آن ندارد

 

Cân bî cemâl-i cânân meyl-i cihân nedâred

Her kes ki in nedâred hakkâ ki ân nedâred.

 

Cânânın cemâli olmaksızın cânın dünyaya meyli olmaz,

Her kim de ’bu’ bulunmazsa gerçekten de ’o’ da bulunmaz.

 

از حافظ شرازى - Hâfız-ı Şirâzî’den Kuddise Sirrûh