Annem Çok Sevmelerin Kadınıydı...
Annem Çok Sevmelerin Kadınıydı...
Annem çok sevmelerin
kadınıydı...
Daldaki kirazları,
Yazmasındaki
oyaları,
Fistanındaki
çiçekleri,
Asmadaki üzümleri,
Evin kedisini,
Sokağın delisini...
Babamın gömleğini...
Beni, bizi,
mahalleyi...
Bildiğim her şeyi
severdi...
Bana da sevmeyi
öğretti...
Öyle az buz değil “çok
sev” derdi…
Annem gibiyim artık...
Az sevme bilmiyorum
ben...
Çok sevdiğimdendir
Bu kadar incinmem...
Ah annecim...
Senin sütün ak,
yüreğin pak...
Ama inan şimdilerde;
Senin bildiğin gibi
değil hayat!
Didem Madak
Yorumlar
Yorum Gönder