Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Mescid-i-Aksa
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde;
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu…
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu…
Gözlerim yollarda bekler dururum;
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses.
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin;
Unuttu mu bunu acaba herkes…
Burak dolanırdı yörelerimde;
Mi’raca yol veren hız üssü idim.
Bellidir kutsallığım şehir ismimden;
Her yana nur saçan bir kürsü idim…
Hani o günler ki binlerce mü’min;
Tek yürek halinde bana koşardı.
Hemşehrim nebi’ler yüzü hürmetine;
Cevaba erişen dualar vardı…
Şimdi kimsecikler varmaz yanıma;
Mü’minde yoksunum tek ve tenhayım.
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı;
Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım…
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde;
Götür müslümana selam diyordu.
Dayanamıyorum bu ayrılığa;
Kucaklasın beni İslâm diyordu…
(Mehmet Akif İnan Rahmetullahi Aleyh)
Yorumlar
Yorum Gönder