Güzel Kokudan Bayılan Adam
Güzel
Kokudan Bayılan Adam
Adamın
biri, gül sularının ve güzel kokularının yapılıp satıldığı bir çarşıdan
geçerken düşüp bayılıvermiş. Çarşı esnafı koşup adamı ayıltmak için seferber
olmuş.
Kimi
gül suyu koklatmış, kimi misk-i amber. Fakat adam, tam kendine gelecekken,
güzel kokuları aldıkça tekrar bayılıyormuş. Kimse ne yapacağını bilememiş.
O
sırada, adamın kardeşi oradan geçiyormuş. Akıllı ve tecrübeli adam, ağabeyinin
neden bayıldığını anlamış ve bir miktar deri bulup ona koklatmış. Şaşılacak şey,
adam derinin kokusunu alır almaz kendine gelivermiş.
Orada
bulunan herkes bu işe şaşırmış. Adamın kardeşi şu açıklamada bulunmuş:
“–Bunda
şaşılacak bir şey yok! Ağabeyim, ekmek parası için akşama kadar derilerle
uğraşır. Deri işçisi olduğu için deri kokusuna alışıktır. Buradaki güzel
kokular ona ağır geldiği için bayılmış, işte gördüğünüz gibi, derinin kokusunu
alınca ayılıverdi.”
Ahali,
bu açıklamayı şaşkınlıkla dinlemiş. İçlerinden akıllı olanlar “hastayı huyuna
göre tedavi etmek ve herkesle anlayacağı dilden konuşmak gerektiği ”
sonuçlarını çıkarmışlar. (Alıntı)
Yorumlar
Yorum Gönder