İnsan İslam Ahlak

  Vah Almancım Vah!   Almancılar ev yaptırdı köyüne, kapalı kapısı. Oturanı bakanı yok çürüdü yapısı. Ha çöktü ha çökecek tavanı çatısı Oturmaya ömrü yetmedi! Vah Almancı vah!   İki senede bir ay izine gider. Eşe dosta borç verir parayı çar çur eder. Parası biter gönlüne düşer elem keder. Dönüşün hüzünlü olur! Vah Gurbetcim vah!   Almancı izine gelir gelmez uğraşır evin tamiriynen. Elektrikcisiyle sucusuyla uğraşır her biriynen Elinde evrak, dilekce çekişir dairede amirinen. İzinin biter işin bitmez! Vah Almanci vah!   Kimi köyüne ev yaptı kimi kayseride ev aldı. Kesin dönüş yaparım diye hayale daldı. Kendi geldi çocuklar gurbetde kaldı. Hayallerin boşa çıktı! Vah Gurbetcim vah!   Evine hırsız girer kapıyı peceyi söker. Bakımı olmaz suyu patlar çatısı çöker. Komşular çöplerini kapısının önüne döker. İzinin tamirinen geçer! Vah Almancim vah!   Güve düşer yıllar önce aldığı öteberiye. Kurban keser sözde hayırcılar üşüşür deriye Bo

Hayıf Bana, Yazık Bana, Vah Bana! Muradıma maksuduma ermezsem, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Kadir Mevlâm cemalini görmezsem, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Daima isyandır hep benim işim, Nic'olur kabirde ol garip başım, Duadan unutman eşim yoldaşım, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Âsi kulum defterine bak derse, Yüzün karaları gör ne çok derse, Yerim göğüm arasından çık derse, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Okumayıp defterimi şaşırsam, Mahşer yerlerinde derde düşürsem, Mümin kullarından ayrı düşersem, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Derviş Yunus Arasat’a varırsam, Yüzüm karaların anda görürsem, Defterimi sol elime alırsam, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Yunus Emre

Hayıf Bana, Yazık Bana, Vah Bana! Muradıma maksuduma ermezsem, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Kadir Mevlâm cemalini görmezsem, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Daima isyandır hep benim işim, Nic'olur kabirde ol garip başım, Duadan unutman eşim yoldaşım, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Âsi kulum defterine bak derse, Yüzün karaları gör ne çok derse, Yerim göğüm arasından çık derse, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Okumayıp defterimi şaşırsam, Mahşer yerlerinde derde düşürsem, Mümin kullarından ayrı düşersem, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Derviş Yunus Arasat’a varırsam, Yüzüm karaların anda görürsem, Defterimi sol elime alırsam, Hayıf bana, yazık bana, vah bana! Yunus Emre

Vah Vah Umûmî vasıtaların birinde bir genç ile, bir ihtiyar kadın yan yana otururlar. Yaşlı kadın bir ara, darlanarak yanındaki uzun saçlı genç erkek delikanlıyı kız zannederek: — Kızım biraz kenara çekil, iyice sıkıştık, der. Delikanlı: “Teyze! Ben kız değilim” Diye cevap verince, bu defa yaşlı kadın: — Vah vah gencecik yaşta dul kalmış, Diye cevap verir.

Vah Benim Canım Evlâdım! Yaşlı bir nine oflaya puflaya belediye otobüsüne biner. Otobüs tıklım tıklım doludur. Saçları uzun ve örgülü, kulağı küpeli bir genç nineye yer verir. Nine çok sevinerek; “Allah razı olsun! Canım kızım, Allah ne muradın varsa versin!” Der. Uzun saçlı genç bozularak; “ Nine  ben kız değilim! Der. Nine şaşırmıştır. “Vah benim canım evlâdım! Bu genç yaşta dul mu kaldın!” Der.