Sakın Üzülme
Sakın Üzülme Hayırsız evlat, eş-dost seni üzerse; “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! En sevdiklerin bile gönlün kırarsa; “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! Tüm işlerin ters gider, her gün ağlarsan; Her şeyden umut kesip, kalbin dağlarsan; Tuttuğun dallar kopar, kara bağlarsan; “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! Her insan seni ezer, avanak derse; İyilik yaptıkların, alay ederse; Güvendiğin dağlara, karlar yağarsa; “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! Gücün yetse dahi sen, kimseyi üzme! Asla sui zan etme, kalbini bozma! Kin, intikam besleme, kimseye kızma! “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! Aman ha kimselere, derdini dökme! Garibanım diyerek, boynunu bükme! Rabbinden başkasına, gözyaşı dökme! “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! Haksızlık yapanlara; etme beddua; Sen onlara eyle, güzel bir dua; Mahkeme-i Kübra’da, görülür dava; “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme! Bu dünya ahret için, kur