İnsan İslam Ahlak

Annesinin Dilini Koparan Evlât Bir gün küçük bir çocuk komşusunun kümesinden çaldığı bir yumurtayı annesine getirir. Helâl, haram bilmeyen cahil annesi “Bu yumurtayı nereden aldın haramdır, Allah bizi Cehennemde yakar! Gel komşudan özür dileyelim de geri verelim!” demez. “Aferin oğlum!” Diyerek oğlunun başını okşar. Yumurtayı pişirerek ana oğul yerler. Hırsız çocuğun cesareti daha da artarak; ileriki günlerde hırsızlıklar artarak devam eder. Çocuk iyi bir şey yaptığını düşünerek tavuk, kuzu, koyun, keçi, inek derken tam bir eşkıya olur. Derken bir gün büyük bir cinayet işler ve mahkemeye çıkarılır. Yargılama sonucunda teröristin idam edilmesine karar verilir. Bunu duyan annesi ve büyük bir halk topluluğu idam sehpasının kurulacağı meydana koşarlar.  Kent meydanına idam sehpası kurulur. Terörist getirilir. Annesi hüngür hüngür ağlarken halk azılı teröristin idamını görmek için sabırsızlanmaktadır. İdam mahkûmundan son isteği sorulur. Mahkûm: “Annemi getirin, onun güze

Sende Evlât Acısı Bende Kuyruk Acısı Varken… Zamanın birinde bir oduncu, ormanda odun keserken çalı arasında bir yılana rastlamış. Elindeki baltayı kaldırıp yılanın başını vurmak üzereyken bir an göz göze gelmiş. Yaratana olan aşkı -yılan bile olsa- yaratılana yansımış ve yılanı vurmaya kıyamamış. Yılan da duygulanmış, dile gelmiş. Ey insanoğlu, sen bana kıyamadın, ben de sana bir iyilik edeceğim demiş. Bir kör kuyuya dalmış ve kaybolmuş. Biraz sonra ağzında bir altın lira ile dönmüş ve oduncuya uzatmış. "Bundan böyle ömür boyu sana her gün bir altın lira vereceğim. " Oduncu altını bozdurmuş ve evinde o gün şenlik olmuş. Hiç kimseye olan biteni anlatmamış, ailesi dâhil. Herkes sadece oduncunun çok çalıştığı için durumunun düzeldiğini zannetmiş. Yıllar boyu her gün o kör kuyunun başına gitmiş, yılan ile buluşmuş ve altınını almış. Gel zaman git zaman, oduncu ağır hastalanmış. Kuyunun başına gidemez olmuş. Bir kaç gün geçince bolluğa alışmış evinde darlık başla