İnsan İslam Ahlak

Büyük Oyun; Hedef Son Ocak (Aile)! 1- Müslüman Bir Toplumu Çökertmek İstiyorsanız önce ev hanımlığını ve anneliği değersizleştirin ki evde ana kalmasın. Evde ana kalmayınca nesiller televizyonun ve internetin emzirip büyüttüğü ruhsuz, kimliksiz ve merhametsiz nesiller olarak yetişsin. 2- Bir Toplumu Yıkmak İstiyorsanız; O toplumun babalarını borca, kredi kartı batağına, geçim derdine, işsizliğe ve açlığa mahkûm edin ki ne eşlerine, ne evlatlarına, ne de ailelerine ayıracak vakitleri kalsın. Taksit ödemekten, kirayı denkleştirme derdinden, çocuklarının okul masraflarını düşünmekten başka bir şey düşünmeye mecalleri kalmasın… 3- Bir Toplumu Çürütmek İstiyorsanız Evliliği pahalılaştırıp, nikâhsız birlikteliği ucuzlatın ki genç nesiller haram yollara tevessül etsin. Zinayı kolaylaştırıp evliliği zorlaştırın ki nesiller, flörtün, ahlaksızlığın pençesinde eriyip gitsin. Aile politikalarıyla, nafaka kanunlarıyla, pozitif ayrımcılıkla aileye darbe üstüne darbe indirin ki toplum

Nefsinin Oyunlarına Alet Olma Sakın kıyaslama kendini başkalarıyla! “Ama ben... “ “Ama benim şu kadar” Sakın sakın deme! Şeytan da böyle demedi mi? “Ben! “ dedi... “Üstünüm ondan! “ dedi, Kıyasladı kendini, gururlandı… Ve kovulmuşlardan oldu! Sen de, eğer böyle dersen; hidayeti için dua ettiklerin varsa mesela, Asla kabul olmaz duaların! İstersen gece-gündüz namazda, Oruçta, ibadette ol, “Ben!” dediğin, başkaları hakkında hüküm verdiğin, Kıyas yaptığın, O’nun makamına göz diktiğin müddetçe Hiçsin! Çünkü O; “Ben” diyene değil, “Sen” diyene, rahmet nazarıyla bakıyor... O, önünde iki büklüm gözyaşlarıyla durana kapılarını açıyor... Aşağıla nefsini! Bil ki sen alçaldıkça yükseltirler seni... Karı-koca ilişkilerinde olsun, tüm diğer beşeri ilişkilerde olsun, Sakın kibirlenme! Gururlanma! Kendini üstün görme kimseden! Bil ki şeytan sana bu yolla yanaşır ve mağlup eder seni... Perde olur, O’nunla arandaki rabıtaya... Vuslatına eremezsin! Daim gurbetlerde kalırsın..

Oyun için yaratılmadık Behlül-i Dânâ Rahmetullahi Aleyh bir gün Bağdât sokaklarından birinde giderken, oynayan çocuklar gördü. Çocuklardan biri ise bir köşeye çekilmiş onlara bakıyor ve ağlıyordu. Behlül-i Dânâ o çocuğun yanına gitti ve; "Ey çocuk niçin ağlıyorsun? Gel sana bir şeyler alayım da sen de arkadaşlarınla oyna." dedi ve çocuğun başını okşadı. Çocuk bakışlarını Behlül'e çevirdi ve; "Ey aklı az adam! Biz oyun için yaratılmadık." dedi. Behlül bu söze şaştı ve çocuğa; "Ey oğlum! Peki niçin yaratıldık." diye sordu. Çocuk; "Allahü teâlâyı bilmek ve O'na ibâdet etmek için." dedi. Behlül hazretleri; "Peki bunun öyle olduğunu nereden biliyorsun?" diye sordu. Çocuk, Mü'minûn sûresinin 115. âyet-i kerîmesini okuyuverdi. Meâlen; "Sizi ancak boşuna yarattığımı ve gerçekten bize döndürülmeyeceğinizi mi zannettiniz?" Hazret-i Behlül tekrar; "Ey çocuk. Sen hakîmâ