İnsan İslam Ahlak

Gözler Kapanınca, Pişmanlık Fayda Vermez Ben de dün sizin gibi, dolaşırdım dünyada, Bugün ise ölüyüm, yatarım Musallada. Bu gözler kapanınca, pişmanlık fayda vermez. Dünya dolu mal olsa elden hiç bir şey gelmez. Ailem, akrabalar beni hep tanıyanlar, İçten samimi seven, yüreği kanayanlar. İşte ben gidiyorum son sözümü dinleyin Hakkımı helâl ettim, sizler de helâl edin! Vasiyetim şudur ki, tutmaya gayret edin. Hak yoldan ayrılmayın, Allah yolundan gidin Baki olan Allah’tır, fani olan insandır. Dünyaya tapanların, sonu feci hüsrandır. Hani tahta kurulup, en büyük benim diyen? Hani hep haram yiyen, kan döken ipek giyen? Nefsin arzusu bitmez, insan sonsuzu ister, Sonsuz yalnız Allah’tır, aklolan Hakkı ister. Kavga, niza, gürültü ömürü boşa harcar Sevgi, dostluk, muhabbet, hayata neşe katar. Mal, can da emanettir, hepsi bir gün alınır, Karanlık, boş mezara, yapayalnız girilir. Akraba ve dostların kabre bırakıp döner, Sadece

Karınca ( Bereket) Duası ﺑِﺴْﻢِ اﻟﻠّٰﻪِ اﻟﺮَّﺣْﻤٰﻦِ اﻟﺮَّﺣٖﻴﻢِ أَللّٰهُمَّ يَا رَبِّ وَجَبْرَائِيلَ وَمِيكَائِيلَ وَإِسْرَافِيلَ وَعَزْرَائِيلَ وَإِبْرَاهِيمَ وَإِسْمٰعيِلَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَمُنْزِلَ اْلبَرَكَاتِ وَمُنْزِلَ التَّوْرٰيةِ وَالزَّبوُرِ وَاﻟْﻔُﺮْﻗَﺎنِ وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللّٰهِ اْلعَلِيِّ الْعَظيِم لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ صَادِقُ الْوَعْدِالْ أَمِينُ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا حَيُّ يَاقَيُّومُ يَا ذَا الْجَلأَلِ وَاْلِاكْرَامِ أَسْئَلُكَ يَا رَبَّ اْلعَرْشِ اْلعَظيِمِ أَنْ يَرْزُقَنيِ رِزْقاً حَلَالًا طَيِّببًا رَحْمَتِكَ يَاأَرْحَمَ الرَّاحِميِنَ Okunuşu: Allahümme yâ rabbi ve Cebraîyle ve miykâiyle ve İsrâfiyle ve Azrâiyle ve İbrahiyme ve İsmâiyle ve İshâga ve Yagûbe ve Münzilelberekâti ve münzilettevrâti vezzebûri vel'incîli velfurgani ve lâhavle ve la kuvvete illâ billâhil'aliyyil'azıym. Lâ ilâhe illallâhül melikülhaggul mübiyn. Muhammedün resûlullahi sadı gulivadil emi

Kul Âmin Deyince; Melekler De Âmin Der   Fatiha Sûresi’nin Sırrı   Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurdular: "Cebrâil Aleyhisselâm bana dedi ki: Allâhü Teâlâ sana selâm söylüyor ve buyuruyor ki: “Kul benim huzurumda namaza durup; "Allâhu Ekber!" dediğinde onunla aramızda bulunan perdeyi kaldırırım! Kul "ELHAMDÜ!" dediğinde Allahü Teâlâ, "Hamd kime mahsustur?" diye sorar. O da "LİLLAHİ!" diye cevap verir. Allâhü Teâlâ: "Allah kimdir?" diye sorunca: "RABBİLALEMİN!" der. "Âlemlerin Rabb'i kimdir?" buyurunca: "ERRAHMANİRRAHİM!" der. "Rahman ve Rahim kimdir?" diye sorunca: "MÂLİKİ YEVMİDDİN!" Yani; Din gününün sahibi, der. Bunun üzerine Allâhü Teâlâ; "Ey kulum, din gününün sahibi benim!" der. Kul, "İYYÂKE NA'BUDÜ VE İYYÂKE NESTAÎN! "; “Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım isteriz!" deyince Allâhü Teâ