İnsan İslam Ahlak

Allah’ım   Sahibisin kâinatın Allah’ım Ortaksızdır saltanatın Allah’ım Var olduğun için bir anlamı var Hem ölümün hem hayatın Allah’ım   Cihanda ne varsa hepsi eserin Benzeri yok bu sanatın Allah’ım Yeryüzünü nakış nakış bezedin Gökyüzünü sen donattın Allah’ım   İnsanlara peygamberler gönderdin Şeytanı uzağa attın Allah’ım Büyüklük güç kudret sana mahsustur Her şeyden yücedir zatın Allah’ım   Cennet te hak Cehennem de inandık Kolaylaştır zor sıratın Allah’ım İnkârcıya cezasını bildirdin Mü’mine var mükâfatın Allah’ım!   Kabukta bırakma özüne erdir, Marifeti hakikatin Allah’ım! Sana yalvarışta ihlâslı eyle, Tadını ver münacatın Allah’ım!   Ufkumuz nurlansın gözümüzü aç, Kul ki her işinde hep sana muhtaç Kapında ihlâsla durdur Allah’ım Sana yakınlıkta huzur Allah’ım   Gönül ikliminden kuraklık kalsın Yağdır da ilâhi yağmur Allah’ım Kurtuluş içinde dışına atma, Dini ki yıkılmaz bir Sûr Allah’ım   Lütfundan indirdin insanoğluna, Kur’an İncil, Tevrat Zebur Allah’ım! Verdiğin nimetler saymak

          İçi bal fıçılarıyla dolu bir gemi limana yaklaştı. İşçiler bal fıçılarını boşalttıkları sırada fakir olduğu her hâlinden belli olan yaşlı bir kadın elinde küçük bir kâseyle çıka geldi.           Balların sahibi olan tâcirin yanına gidip, kendisine kâse dolusu bal vermesini istedi. Tâcirin sessiz kalıp kendisine bal vermediğini gören yaşlı kadın ümitsizce geri döndü...         Yaşlı kadın oradan ayrılınca tâcir, olaya şahit olan genç çalışanını çağırıp yaşlı kadını takip etmesini ve evine bir fıçı dolusu bal götürmesini söyledi.           Genç adam şaşırıp kalmıştı:         “- Kadıncağız sizden azıcık bal istedi, vermediniz; şimdi ise bir fıçı bal gönderiyorsunuz!”         Tacir cevap verdi:          “- Ey genç! O kendi miktarınca ve ihtiyacı kadar ister, ben de kendi miktarımca ve gücüm kadar bağışladım...”             “- Allah'ım! Bizim ihtiyaç kâselerimiz küçük ve derinliği azdır...” Biz ne istenmesi gerektiğini veya nasıl istenmesi gerektiğini bilmeyi