Sahabe-i Kiramın (Radiyallahü Anhüm Ecmaîn) Vasıfları:

Sahabe-i Kiramın (Radiyallahü Anhüm Ecmaîn) Vasıfları:

·     İlmi her muamelenin başı sayarlardı.

·     Ölümü çok hatırlamak isterlerdi.

·     Sürekli Kur'an-ı Kerim’le meşgul olma gayretindeydiler.

·     Birbirleri ile hayırda yarışırlardı.

·     Yetim, fakir ve komşuları gözetirlerdi.

·     Gerekli ilmin öğrenilmesini tavsiye ederlerdi.

·     İnsanları Ahirete yönlendirirlerdi.

·     Mallarını gizli ve açık infak ederlerdi.

·     Hangi sözü nerede söyleyeceklerdi bilirlerdi.

·     Şahsiyete değil günaha düşmandılar.

·     Namaza karşı çok iştiyaklıydılar.

·     Kurtuluşlarının doğrulukta olduğunu bilirlerdi.

·     Sünneti hafife alanlara kızarlardı.

·     Namazlarını huşu içinde kılarlardı.

·     İnsanlar hakkında ihtiyatlı konuşurlardı.

·     Çocuklarına ibadet şuuru aşılarlardı.

·     Ebeveynlerine çok bağlıydılar.

·     Rasûlullaha Sallallahü Aleyhi Vesellem’e saygısızlığa tahammül edemezlerdi.

·     Gönüllü hizmetlerde en öndeydiler.

·     Boş şeylerle meşgul olmazlardı.

·     Verdikleri sözü asla unutmazlardı.

·     Kişinin kıymetini amellerinde görürlerdi.

·     İmkânları nispetinde infak ederlerdi.

·     Övgüden hoşlanmazlardı.

·     Gece namazına devam ederlerdi.

·     Allah'tan namazla yardım isterlerdi.

·     Cemaatle namaza çok önem verirlerdi.

·     Namaza karşı çok dikkatliydiler.

·     Yeme içmede itidali tavsiye ederlerdi.

·     Kamu malına karşı çok titizdiler.

·     Rasûlullaha Sallallahü Aleyhi Vesellem itaat konusunda birbirlerini uyarırlardı.

·     Komşularına güzel muamele ederlerdi.

·     Fetva vermekte çok ihtiyatlıydılar.

·     Salâvat getirilmesini teşvik etmek.

·     Halkı değil Hakkı anmayı severlerdi.

·     İlim için uzun yolculukları göze alırlardı.

·     Gurura düşmekten korkarlardı.

·     Az konuşurlardı.

·     Hatalarına hemen tevbe ederlerdi.

·     Nefislerini hesaba çekerlerdi.

·     Kabir hallerinden korkarlardı.

·     En hayırlı azığın takva olduğunu söylerlerdi.

·     Haramlardan çok sakınırlardı.

·     Sefih ve cahillerle oturulmasını hoş görmezlerdi.

·     İslam’dan başka izzet vesilesi aramazlardı.

·     Seher vaktinde duâ ederlerdi.

·     Kalbin sıhhatine daha çok önem verirlerdi.

·     Boş sözlerden titizlikle sakınırlardı.

·     Kul haklarına karşı çok dikkatliydiler.

·     Sürekli Allah’ü Teâlâ’nın hoşnutluğunu ararlardı.