Ölüm Mümini Korkutmaz

Ölüm Mümini Korkutmaz

Cenâb-ı Hakk’ın cenneti ve cemâliyle müşerref olmak arzu edenler, amel-i salih işlesinler. Amel ve ibâdeti ancak Cenâb-ı Hakk görsün diye yaparak Cenâb-ı Hakk’ın gayriye teşmil etmeyerek şirk ve riyâdan ictinâb etsinler. (Kehf s. 110)

Ölüm dört kısımdır;

1- Mevt-i ahmer (kırmızı ölüm),

2- Mevt-i esved (siyah ölüm),

3- Mevt-i ahdar (yeşil ölüm),

4- Mevt-i ebyad (beyaz ölüm).

Mevt-i ahmer: Nefis ve şeytan ile mücâdele ederek menhiyattan ictinâb (yasaklardan kaçınmak) ile ibâdet ve tâat için nefsi iksârdır (nefsi dizginlemektir).

Mevt-i esved: Münkir ve muhâliflerin zemm ve kötülemesine, sebb ve şetmine, ezâ ve cefâsına sabır ve tahammülden ibârettir.

Mevt-i ahdar: Belâ ve musîbetlere rızâ göstermektir.

Mevt-i ebyad: Açlığa dayanıp şikâyet etmemektir.

– Mü’minler ölmezler. Belki bir dâr’dan öbür diyâra intikâl ederler, hadîs-i şerîfi, mü’min-i kâmil olanlar ölmezler; ancak bir mahalden diğer mahalle naklolunurlar, şeklinde de terceme olunur.

Bir misâl:

İmâm-ı Gazâlî Hazretleri hasta yatmakta iken bir kaç kişi gelerek evinin yakınında bir bahçeye kendisini götüreceklerini ve orada biraz hava almasını teklif etmişler. Evinden çıkarak bahçeye götürmüşler. İmâm-ı Gazâlî Kuddise Sirrûh evinin yakınında böyle bir güzel bahçe olduğu halde kendisine meçhul kalmasını tefekkür ederek teessüf etmiş. Hânesinden de bir vâveyla, feryâd koparak cenâze çıktığını görmüşler. Biraz sonra yanındakiler gitmeğe kalkmışlar. İmâm-ı Gazâlî Kuddise Sirrûh de berâber gitmek istemiş, fakat kendisine orada kalacağını ve öldüğünü söylemişler. İşte âşıkların ölümü böyle bir evden bir bahçeye nakildir.

(Hz. Mahmûd Sâmî Ramazanoğlu Kuddise Sirrûh, Musâhabe, 6.c., 189)

(Alıntı)