Kur’an-ı Kerim Okurken Ağlamak

 Kur’an-ı Kerim Okurken Ağlamak

عن عبد الرحمن بن السائب قال : – قدم علينا سعد بن أبي وقاص وقد كف بصره فسلمت عليه. فقال من أنت ؟ فأخبرته. فقال مرحبا بابن أخي. بلغني أنك حسن الصوت بالقرآن. سمعت رسول الله صلى الله عليه و سلم يقول ( إن هذا القرآن نزل بحزن. فإذا قرأتموه فابكوا. فإن لم تبكوا فتباكوا. وتغنوا به. فمن لم يتغن به فليس منا )

في الزوائد في إسناده أبو رافع. اسمه إسماعيل بن رافع ضعيف متروك

        Abdurrahman b. Sâib anlatıyor: Sa’d b. Ebi Vakkas geldi. Gözleri görmüyordu. Selam verdim. “Sen kimsin” dedi. Kendimi tanıttım. “Merhaba ey kardeşimin oğlu. Bana ulaştığına göre sen güzel sesle Kur’an-ı Kerim okuyormuşsun” dedi. Sonra şöyle devam etti: “Resulullah’ın şöyle dediğini işittim: ‘Bu Kur’an-ı Kerim hüzün ile indirildi. Okuduğunuz zaman ağlayınız. Eğer ağlamak (içinizden) gelmiyorsa ağlar gibi yapınız. Onu teganni (güzel sesle) ile okuyun, teganni ile okumayan bizden değildir”.

        İbn mâce, İkametu’s-Salat, 1/424, bab:176 (babu Husni’s-Savt bi’l-Kur’ân); Beyhaki, Sünen, Kitabu’ş-Şehâdât, bab: 69 (babu’l-Bukâ inde Kıraati’l-Kur’ân); Ebu Ya’lâ, el-Musned, 2/49.

        Zevâid’deki bilgiye göre, bu hadisin isnadındaki Ebu Râfi, zayıf ve metruk bir ravidir.

اقرءوا القرآن وابكوا فإن لم تبكوا فتباكوا ليس منا من لم يتغن بالقرآن (ابن نصر عن سعد بن أبى وقاص)

أخرجه محمد بن نصر فى قيام الليل كما فى مختصره للمقريزى (ص 226-227 رقم 155). وأخرجه أيضاً : البزار

(4/69 ، رقم 1235) ، والدورقى فى مسند سعد (1/214 ، رقم 129) ، والقضاعى (2/208 ، رقم 1198) ، والديلمى

(1/97 ، رقم 314).

وللحديث أطراف منها : “إن هذا القرآن نزل بحزن” ، “ليس منا من لم يتغن بالقرآن”

        İbn Nasr’ın Sa’d b. Ebi Vakkas’tan rivayetine göre peygamberimiz şöyle buyurmuştur:

        “Kur’an’ı okuyunuz ve ağlayınız. Ağlayamıyorsanız, ağlar gibi yapınız. Kur’an’ı teganni ile okumayan bizden değildir”.

        Suyuti, Camiu’l-Ehâdis, hadis no: 4190.

        Bu hadisin değerlendirilmesi sadedinde birkaç noktanın altını çizmekte fayda görünmektedir.

1.Bu hadis Kütüb-i Sitte içerisinde sadece İbn Mâce’de geçmektedir. İbn Mâce’nin Kütüb-i Sitte’ye zevâidi niteliğindedir.

2.el-Busîri’nin açıklamasına göre hadisin isnadında bulunan İsmail b. Ebi Râfi zayıf ve metruk (hadisleri terk edilmiş) bir ravidir. Metruk ifadesi bazen zayıf, bazen de uydurma yerine kullanılan bir kavramdır.

3.İbn Mâce dışında geçtiği birkaç kaynak, sonraki dönem alimlerinin eserleridir.

4.Hadis bize Kur’an-ı Kerim okurken “ağlar gibi” yapmamızı tavsiye etmektedir ki, bunun İslam ahlakının içtenlik, samimiyet ve ihlas prensibine ne derece uyduğu tartışmalıdır.

        Bu gibi nedenlerden dolayı hadisin sıhhati üzerinde ciddi şüpheler belirmektedir.

        İnsanın Kur’an-ı Kerim okurken ağlaması ya da mesut olarak tebessüm etmesi, okuduğu ayetler ile arasındaki irtibatın kurulma derecesi ile orantılıdır. Manasını idrak ederek okunan Kur’an’ın elbette ki okuyucusu üzerinde manevi bir tesiri olacaktır. Bu gibi şeyler doğaldır, belki olması beklenendir.

        Fakat insanın kendisini ağlamaya zorlaması veya ağlar gibi yapması, imanın değil belki de nifakın alametlerinden biri olarak görülebilir.