Dinden Çıkaran Söz ve İşler

Dinden Çıkaran Söz ve İşler

Bismillâhirrâhmânirrahîm

Her hayrın ve şerrin yegâne yaratıcısı kendisinden başka İlah olmayan Allah’ü Teâlâ’dır. O’nun eşi ve benzeri ve dengi yoktur. Herkese kuvvet ve hayat veren O’dur.

“Küfür ve şirk”, imanı ve ameli yok eden tevhitten çıkaran bir inancın tezahürü olan sözler veya davranışlardır.

Altmış yetmiş yıllık fani bir hayat için binlerce TL harcayıp on beş yirmi yıl dünyevi tahsil yapan insana, ne yazık ki sonsuz geleceğini kurtarmak için bir kaç sayfalık bilgiyi okuyup öğrenmek dağlar kadar ağır gelmektedir.

Cennet o kadar ucuz olsaydı, her namert ona talip olurdu.

Peygamberimiz Sallallahü Teâlâ aleyhi Vesellem buyurdular ki:

–“Ümmetim yetmiş üç fırkaya ayrılacaktır, biri müstesna geri kalanları cehennemlik olacaklardır.”

Bunu duyan Eshab-ı Kiram Allah’ü Teâlâ Onlardan Razı olsun sorarlar:

–“Ey Allah’ın Rasulü bunlardan, kurtulacak olanlar hangisidir?”

Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem:

–“Benim ve ashabımın yolunda gidenlerdir.” diye cevap verirler.

(Kaynak: Hadis-i İbn-i Mace, Tirmizi, Ebu Davud)

Küfür ve İman 

Allah’ü Teâlâ’nın Rasulü bir hadislerinde şöyle buyurdular;

“Kişi bazen kendisinin sakınca görmediği fakat Allah’ü Teâlâ’nın öfkesini gerektiren öyle bir kelime söyler ki bu O’nu, yetmiş yıl derinlikteki Cehennemin dibine indirir”.  (Ramuzul-Ehadis 1364)

-“Kişi yanında oturanları güldürmek için bazen bir kelime söyler ve bu kelime onu Cehennemde Süreyya yıldızından daha uzak bir yere fırlatıp atar”. (Ramuzul-Ehadis 1365)

-“Öyle bir zaman gelir ki, kişinin imanı giderde haberi olmaz. Hâlbuki ondan gömleğin çıktığı gibi iman çıkmış olur.” (Hadis-i Deylemî)

İmam Nevevi Hazretleri ilim ehline ait bilgi şeklinde ayrım yapmıştır:

“Bir kimse, zinanın, içkinin haram olmadığını veya namazın, orucun farz olmadığını söylese kâfir olur. Çünkü bunlar gibi herkes tarafından bilinen bu gibi hükümleri bilmemek mazeret değildir. Buna mukabil, bir kimse: “İddet süresi içinde olan bir kadını nikâhlamak caizdir” dese kâfir olmaz. Çünkü bu bilgi ilim ehline mahsustur. Bununla beraber, ilgili adama bunun haram olduğunu bildirdikten sonra yine aynı fikrinde ısrar ederse, o zaman kâfir olur. (bk. Nevevî, a.y)”

Alıntı