Dini Anlamda Küfür

Dini Anlamda Küfür

001.   Allah’ü Teâlâ’nın varlığına birliğini inkâr etmek,

002.   Allah’ü Teâlâ’nın varlığı hakkında şüpheye düşmek,

003.   Allah’ü Teâlâ’ya denk varlıkların olduğuna inanmak,

004.   Allah’ü Teâlâ’dan başka yaratıcı ve kudret sahibi olduğuna inanmak,

005.   Allah’ü Teâlâ’ya hakaret etmek,

006.   Allah’ü Teâlâ’nın mukaddes zatına ve sıfatlarına uymayan bilgileri beğenmek, kabul etmek,

007.   İslam ve onun içeriği (İmanın Altı Şartı) hakkında şüphe, cehalet ve inkâr gibi sebeplerle dinen inanılması gereken şeylere iman etmemek veya saygısızlık yapıp alay etmek,

008.   İslâm ile alay edenlere kızmamak onların yaptıkları küfre rıza göstermek… 

009.   Allah’ü Teâlâ hakkında; cinsellik, çocuk edinme, yeme, içme, uyku, dalgınlık, yorgunluk, oturmak, gitmek, gelmek, durgunluk, yer kaplamak, eşyaların içine sızmak, evrenin içinde veya dışında olduğuna itikat etmek, Allah’ü Teâlâ görüyor demek veya öyle inanmak vs. gibi eksik sıfatlarla vasıflandığına inanmak veya söylemek,

010.   Allah’ü Teâlâ’nın meleklerine inanmamak veya onlar hakkında yanlış inanca sahip olup, (dişilik veya erkeklik gibi) yanlış inanca saplanmak,

011.   Peygamberlerin hepsine inanıp da birine dahi inanmamak veya onları peygamberlere uymayan sıfatlarla vasıflı bilmek veya söylemek,

012.   Allah’ü Teâlâ’nın kitaplarına inanıp da birine dahi inanmamak, hatta Kur’an-ı Kerim’in bir ayetini dahi inkâr etmek,

013.   Kur’an-ı Kerim’in bozulduğuna inanmak veya söylemek veya yazmak, bunlar çağımıza uygun değil demek veya öyle inanmak…

014.   Kadere inanmayıp, hayrın ve şerrin Allah’ü Teâlâ tarafından yaratıldığına inanmamak, 

015.   “Fala inanma, falsız da kalma” deyip burçların kaderi tayin ettiğine inanmak,

016.   “Ölümden sonra diriliş yoktur!” demek veya öyle inanmak,

017.   “Cennet ve cehennem yoktur, hepsi bu dünyada!” demek veya öyle inanmak,

018.   “Ahirete gidip de gelen var mı?” demek,

019.   Kur’an ve Sünnetle belirlenen mukaddes olan her hangi bir şeye hakaret etmek veya sövmek,

020.   Filanca kimse namaz da kılsa, oruç da tutsa, zekât da verse, hacca bin kere de gitse, kâfirdir, Müslüman değildir demek.

021.   Şer Allah’ü Teâlâ’nın yaratması değildir, kul yaptığının yaratıcısıdır.” Demek,

022.   Allah’ü Teâlâ’nın yanılması veya pişman olması inancı küfürdür

023.   Reenkarnasyoncular, yani ölen kimselerin ruhu başka cesetlere geçerek dünyaya tekrar tekrar geleceğine inananlar kâfirdir.

024.   Bir Müslümana kâfir diyenin kendisi küfre girer.

025.   Allah’ü Teâlâ’nın sıfatlarını inkâr etmek

026.   Allah’ü Teâlâ ancak dileyip takdir ettiği, yani yarattığı zaman bilir. Ondan önce bir şey bilmez demek,

027.   Allah’ü Teâlâ ne görür, ne de görülür! Demek,

028.   “Allah’ü Teâlâ’nın sıfatları kadîm (ezelî ve sonsuz) değildir, demek,

029.   Allah’ü Teâlâ âlimdir ama kudret sıfatı yoktur!” deyip, diğer sıfatlarını da böyle inkâr etmek,

030.   Allah’ü Teâlâ cisimdir, ama diğer cisimlere benzemez!” demek,

031.   “Allah’ü Teâlâ’nın yaptığı işlerde hikmet olmayabilir.” diyenler de küfre girer.

032.   14- Cebriye Mezhebi İnancı:” Kulun (irade) kudreti, kazanması ve etkisi yoktur. O cansız bir varlık (robot) gibidir.” diyen Cebriye Mezhebi inancında olanlarda küfür ehlidir.

033.   “İnsan ceset değildir, insan diridir, kadirdir (her şeye gücü yeter), irade sahibidir. İnsanın iradesi, Allah’ü Teâlâ’nın insanı imtihan etmesi için verilmiş değil, insanın iradesi kendindendir, başka cisimler için caiz olan sıfatlar onlar için uygun değildir” diyen kimseler kâfirdir.

034.   “Mümin ve kâfirleri Allah’ü Teâlâ’ya bırakırız. Mü’min cennetlik, kâfir cehennemliktir diyemeyiz. Dünya ve ahiret Allah’ü Teâlâ’nındır, dilediğini affeder, dilediğini cezalandırır. İbadetler farz değil, fazilettir.” diye inanan veya söyleyenler kâfirdir. “Mü’minler günahkârlar ile dost olamaz.” diyenler de, bid’atçı sapıklardır.

035.    “Mizan yoktur, o adalettir. Büyük günah işleyenler sonsuza dek cehennemde kalacaklardır, farzları yapmak imandandır terk eden (inkâr etmediği halde) kâfirdir diyenler, fakat birini terk ederse kâfir olur, içki içerken, zina ederken, o kimse kâfir olur.” diyenler bid’atçı sapıklardan olur.

036.   “Mest üzerine mesh etmek yoktur.” diyen Rafızi ve Şiiler sapık bid’atçılardır.

037.   Rafızilerden Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer’e küfredip lanetleyenler kâfirdir. Hz. Ali Hazreti Ebu Bekir ve Hz. Ömer’den (Allah’ü Teâlâ her üçünden de razı olsun) üstündür.” diyenler Bid’atçı sapıklardır.

038.   “Allah’ü Teâlâ’nın özel yeri, mekânı vardır, O arştadır!” demek,

039.   Rubûbiyet (Varlığı terbiye ederek her türlü şekli vermek) ve Ulûhiyeti (Kendisine ibadet edilen ve ibadet edilmeye layık olan) inkâr etmek,

040.   Vahdaniyeti (Allah’ü Teâlâ’nın Zatında ve sıfatlarında ve işlerinde ortağı olmamasıdır.) inkâr etmek

041.   Allah’ü Teâlâ’dan başkasına ibadet edilebileceğini iddia etmek,

042.   Allah’ü Teâlâ ile birlikte başka ilahlara ibadet etmenin doğru olduğunu kabul etmek,

043.   Allah’ü Teâlâ’nın her şeyde tasarruf sahibi olduğuna inanmamak,

044.   Hayrı bir ilah, şerri başka bir ilahın yarattığına inanmak,

045.   “Allah’ü Teâlâ kadim değildir, diri değildir, mahlûktur ve şekillenmiştir.” diye inanmak küfürdür.

046.   Allah’ü Teâlâ’nın oğlunun var olduğunu veya arkadaşı veya hanımının var olduğunu kabul edenler veya Allah’ü Teâlâ’yı bir şeyden doğmuş veya oluşmuş kabul eden Hıristiyan ve Yahudiler de kâfirdir.

047.   Evrenin kendi kendine yaratıldığını kabul eden Tabiatçılar, iki ilah var olduğunu kabul eden filozoflar, ezelde Allah’ü Teâlâ ile bir başka ilah olduğunu, evrenin (kâinatın) sanatkârı ve düzenleyicisi başka bir ilah olduğunu kabul edenler de kâfirdir.

048.   Varlıkların yaratılmasında doğanın (tabiatın) da etkisi var diyen tabiatçılar da kâfirdir.

049.    “Allah’ü Teâlâ ile oturup konuşulur, O’nun yanına çıkılır, Allah’ü Teâlâ bazı veli ve mürşitlere hulul eder (içine girer), dolaysı ile mürşide itaat eden, Allah’ü Teâlâ’ya itaat etmiş olur.” diyen bazı mutasavvıflar, Hristiyan ve Yahudiler ve Bâtıni Mezhebindekiler de kâfirdir.

050.   Kâinatın kadim, yani yaratılmamış olduğunu söyleyen bazı felsefeciler de kâfirdir.

051.   Peygamberlerin hepsini veya birini kabul etmeyenler veyahut sadece Muhammed Sallallahü Aleyhi Vesellem’in peygamberliğini inkâr eden Yahudi ve Hıristiyanlar da kâfirdir.

052.   Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem efendimizin, peygamberliğini inkâr ettiği halde sadece “Lâ ilahe illallah” diyen Yahudi ve Hıristiyanların da cennete gireceğini iddia edenlerde küfre girer. Çünkü O’nun peygamberliğini inkâr eden, Kur’an-ı Kerim’i inkâr ederek, cennete girmenin mümkün olduğunu iddia etmiş olur.

053.   Allah’ü Teâlâ’nın varlığına ve birliğine inanan, peygamberlerin hak olduğunu kabul edip, onların getirdiği şeyler de yalan olabileceğini iddia eden filozoflarla, bazı sapık mutasavvıflar ve İbahiye Mezhebindekiler de kâfirdir.

054.   “Bana vahiy geliyor, Benim şeyhim peygamber makamındadır” veya “Benim şeyhim kâinatı idare ediyor, yerlerin ve göklerin tasarrufu benim şeyhimin elindedir, istediğini hidayete erdirir, benim şeyhimi inkâr eden kâfirdir.” diyen ve hezeyanlar savuran bazı tarikatçılar da kâfirdir.

055.    Allah’ü Teâlâ’nın mekrinden emin ve rahmetinden ümit kesenlerde kâfirdir.

056.   Farzları ve haramları inkâr eden, farz, vacib, sünnet ve müstehab ibadetleri küçümseyip alay edenler, “haramları işlemek ne güzeldir diyenler de kâfirdir.”

057.   Dinen helal olduğu kesin olarak belirtilen bir şeye (su içmek gibi) haram diyenler de kâfirdir.

058.   Hata ile söylenen küfür sözler kişiyi kâfir etmezse de, yine de tövbe istiğfar etmesi daha doğru olandır. Bilerek veya cehaletle söylenirse tövbe etmek o kimseye farzdır. Bilerek küfür işlediğinde veya cehaletle küfür işlediğinde kendisine, küfür işlediği hatırlatılır da tövbe etmeyi önemsemez veya reddederse o kimse küfür üzere kalır.

059.   Küfür olduğu kesin olan bir şeyi bir kimse söyler veya öyle inanırsa ve buna pişman olup tövbe etmezse, o kimse ömrünün sonuna kadar da öyle inanırsa, o kimsenin ne namazı, ne orucu ne de başka ibadetleri asla kabul edilmez. Bu durumda olan bir kimse, küfür üzere ölürse cehennemde sonsuz azaba düşer.

060.   Bir kimse küfür işleri ve sözleri şaka ile yapar veya dini konular ile alay ederse o kimse küfre girer.

061.   Yahudi ve Hristiyanlar, “Lâ ilahe illallah Muhammedîn Rasulûllah” deseler dahi, Müslüman sayılamazlar. Çünkü onlara, gerçekten bunu kabul ediyor musunuz diye sorulduğunda, sizin peygamberiniz olarak kabul ediyoruz derler. Şayet bir Hristiyan, sadece “Lâ ilahe illallah” kısmını söyler de kendi dininden uzaklaştığını da söylerse, Müslüman sayılmaz. Müslüman olması için teslim olması ve “Ben de sizin gibi Müslüman oldum.” demesi gerektir.

062.   Bir kimse Allah’ü Teâlâ’yı acizlik ve ya cahillik sıfatları ile anarsa, “Allah’ü Teâlâ o işi nereden görecek? “Bu adamı Allah’ü Teâlâ bile unutmuş demek” gibi veya mahlûklara Kuddûs, Kayyûm ve Er-Rahmân gibi isimler takarsa, küfre girer.

063.   Bir kimse ” Allah’ü Teâlâ gelse bana bunu yaptıramaz”, veya “Allah’ü Teâlâ’nın oğlu gelse olmaz”, “Allah’ü Teâlâ baba istemez”,” Allah’ü Teâlâ oturdu, Allah’ü Teâlâ yerinden kalktı” diyen, veya “Falan adam o kadar acayip ki Allah’ü Teâlâ’nın cebinden peygamberi çalar” diyen ve onu tasdikleyen de kâfir olur..

064.   Bir kimse bir işi yaptığı halde “Allah’ü Teâlâ biliyor ki, Allah’ü Teâlâ şahit ki ben bu işi yapmadım “derse küfre girer.

065.   38- Bir kimse; “Ben peygamberim!” derse, biri de ona; “Öyle ise mucizeni göster!” derse, her ikisi de birlikte küfre girer.

066.   Azrail falanın canını yanlışlıkla aldı diyen, Hz. Aişe Radıyallahu Anha’ya iftira eden, Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer’in sahabeliğini ve halifeliğini kabul etmeyen de küfre girer.

067.   Allah’ü Teâlâ’nın Rasûlü Aleyhisselâm şöyle buyurdu: “Benden sonra hilafet (kâmil mana da halifelik) otuz yıldır.” (Ebu Davud, Sünnet, 8; Tirmizî, Fiten, 48; Ahmed b. Hanbel) Bu 30 yıl, Hz. Ali’den sonra Hz. Hasanın halifeliği ile toplam 30 yıl olmaktadır. Bu sebeple Hz. Osman, Hz. Ali ve Hz. Hasan’ın (Radıyallahu Anh da halifeliklerini kabul etmemek küfrü muciptir.

068.   Falan hoca gaybı biliyor diyen ve onu tasdik eden küfre girer.

069.    Azizlere (Sadatlara) gayb malumdur diyen veya öyle inanan kâfirdir. Ancak, “Allah’ü Teâlâ dilediği peygambere veya mü’min bir kimseye dilerse, gaybı bildirir.” demesi, Allah’ü Teâlâ’nın gücünün her şeye yettiğine inanan imanlı olur. “Hayır bildiremez” diyen de küfre girmiş olur.

070.   Azizler şu işimi (gayb âleminde) hallettiler diyen veya öyle inanan küfre girer.

071.   Bir kimse sevgilisine sen bana Allah’ü Teâlâ’dan daha sevimlisin veya sana tapıyorum, derse küfre girer.

072.   Bir kimse güzel gördüğü bir kadına “İlahe gibi kadın!” veya “işte tapılacak kadın” derse küfre girer.

073.   Zikrullah ile alay eden veya yok sayan, Allah’ü Teâlâ’nın kelamını kendi kelamıymış gibi söyleyen, haram olduğu kesin olan, içki, kan, domuz eti, leş, mundar hayvanların etini yer ve içerken besmele çeken, hırsızlık, kumar, zina haksız yere adam öldürmeye başlarken, besmele çeken küfre girer.

074.   “Falanca ile cennete dahi gitmem.”, veya “Sensiz cennete girmem” diyen küfre girer. Hristiyanlar ve Yahudiler ahirette cennete mi yoksa cehenneme mi giderler bilemem.” Diyen küfre girer.

075.   Bu namaz daha ne kadar kılınacak, önü yok sonu yok, kıl, kıl bitmiyor diyen, küfre girer.

076.   Bir âlimin veya bir mü’minin ağzına söven küfre girer. Çünkü âlim kişinin ağzı Kur’an yoludur.

077.   Şeriata hakaret eden onu çağdışı bulan küfre girer. (Açıklama: Şeriat dinin içindeki emirler ve yasaklardır.)

078.   “Falan kâfir filan kâfirden daha hayırlıdır.” demek küfürdür. “kötülükte daha ehven veya daha az şerli” demek gerekir.

079.    Öldürülmesine meşru bir sebep olmadan “falan adamın kanı helaldir” demek küfürdür.

080.   Lûtiliğe (homoseksüelliğe) helaldir diyen kâfirdir. Hanımına ters ilişkiyi helal sayan da küfre girer.

081.   Bir kimse içki, zina gibi haram olduğu kesin belirlenmiş şeyler için” keşke bunlar helal olsaydı.” dese veya öyle umsa, küfre girer.

082.   Haksız yere adam öldüren kimseye: “İyi yaptın!” dese kâfir olur.

083.   Birisi “Ey gâvur Ali veya Gâvur Mehmet” gibi bir ifade ile birini çağırsa, o kimse de “Buyur efendim!” dese küfre girer.

084.   Bir kimse bir mümine, “Sen artık, kadına tapıyorsun!” veya “paraya tapıyorsun! Sen ebediyen cehennemliksin!” derse, hitap ettiği kimsede bu küfür hali yoksa o durumda bunları söyleyen kimse küfre girer.

085.   “Keşke oruç bu kadar uzun süre olmasaydı.” derse veya “Hadi neyse namaz farz olmuş ama şu abdest farz olmasaydı!” derse veya “Namaz beş vakit değil de iki veya üç vakit olsaydı” derse veya “keşke gusül abdesti olmasaydı” diyen küfre girer.

086.   Bir kimsenin başına bir musibet gelirde, o kimse ” Ya rabbi, her şeyimi aldın, daha ne yapacaksın, benden başkasını bulamadın mı, namaz kılmayanlara oruç tutmayanlara nimet veriyorsun, bana da bela yağdırıyorsun, senin adaletin bu mu?” bu ve bunun benzeri şeyleri söylerse küfre girer.

087.   “Allah’ü Teâlâ şu kızı özene bezene yaratmış!” veya “Allah’ü Teâlâ seni özenmiş de yaratmış” demek küfürdür. Çünkü özenmek acizlerin işidir. Allah’ü Teâlâ yaratmasını dilediği şeye, “Ol!” der, onun nasıl olmasını dilerse, o da Allah’ü Teâlâ’nın kudreti ile öyle olur.

088.   Bir vaiz küfür kelimesi kullanır da, orada kendisini dinleyenler de tasdik ederse kâfir olurlar. Zulmü aşikâr olan bir hükümdara “Adaletli hükümdar!” diyen küfre girer.

089.   “Benim şeyhim bana kâfir olmamı emretse kâfir olurum!” diyen kimse kâfir olur. “Bizim tarikatımızda, şeyhe teslim olduktan sonra başka şeye bakılmaz, biz artık şeyhe ibadet eder, sadece ondan emir alırız.” diyen küfre girer.

090.   “Allah’ü Teâlâ falan Müslümanın canını kâfir olarak alsın!” diyen kâfir olur.

091.   Bir kimse, bir mümine “Falan şeytan adamdır!” derse küfre girer.

092.   Bir kimse “Sen şunu veya bunu yarattın” veya “Ben şunları yarattım!” derse küfre girer...

093.   Müslümana beddua haramdır. Bir Müslümana, “Allah’ü Teâlâ senin canını kâfir olarak alsın!” diyen küfre girer.   

094.   Bir kimse “keşke daha önce kâfir olsaydım da şu kötülükleri yaptıktan sonra Müslüman olsaydım!” diyen küfre girer. “Keşke şu kötülükleri yapmadan Müslüman olsaydım!” demesi gerekirdi.

095.   “Ben kâinat falan tanımıyorum!” diyen küfre girer.

096.   Kâfire veya günahkâr kimseye Allah’ü Teâlâ sizin bu halinizden razı olsun!” diyen veya ona âmin diyenler kâfir olur. Ama “Allah’ü Teâlâ size hidayet vererek razı olduğu kul eylesin!” derse dua olur.

097.   Bir kimse Hristiyan veya gayri Müslimlerden birine benzemek niyeti ile onlara mahsus zünnar (Papaz Kuşağı) gibi bir eşyayı giyer veya haç gibi bir şeyi takarsa küfre girer.

098.   “İçki ehline helal, ehli olmayana haramdır!” diyen “Veya kadının verdiği zevki Allah’ü Teâlâ bile vermiyor!” diyen kâfirdir. Kadını ve onun sebebi ile oluşan zevki ve tüm zevkleri Allah’ü Teâlâ yaratır. Biz her an, yalnız O’na muhtacız.

099.   Karısını üç talakla boşayan birine “Kâfir ol ki karın başka biriyle evlenmeden tekrar sana nikâhı helal olsun” diyen küfre girer. Böyle yapmakla da nikâh geçerli olmaz.

100.   Kabir hayatını ve peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem efendimizin mi’racını inkâr eden küfre girer. Bazı ulemaya göre, sadece Mescid-i Aksa’dan ötesini (Göklere ve cennetlere gidip geldiğini) inkâr ederse bid’at ehlidir.

101.   Bir kimse, “Allah’ü Teâlâ, bilmem ki falanı ne diye yarattı?” derse küfre girer.

102.   Bir kimse: “Kur’an’da başörtüsü emredilmedi!” derse küfre girer... Allah’ü Teâlâ Kitabullah’ta: “Vel’yedribne biHumûruhinne alâ cuyûbihinne” diye beyan buyurmuştur. Mealen: “(Ey Rasulum) velyedribne; O mü’mine kadınlara emrimi hatırlat! Darbetsinler; (indirsinler) bihumûrihinne; baş örtülerini alâ cuyûbihinne Yakalarının üzerlerine kadar. Kur’an’da başörtüsü bu kadar açık olarak emredilmişken bir dinsizin çıkıp da; Kuranda başörtüsü emrinin olmadığını söylemesinin hiç bir değeri yoktur.

103.   Bir kimse Allah’ü Teâlâ’nın bedeni vardır derse kâfir olur. Allah’ü Teâlâ vardır ve bedenden münezzehtir. Var olmak için bir bedene muhtaç değildir. O Zatı ile ezelden ebede vardır.

104.   Bir kimse insan resmi yapıp İsa’nın resmidir deyip bu resme secde etse veya tapınmak için heykel yapsa veya Yahudi ve Hristiyanların zünnarını beline bağlasa kâfir olur. Ancak kâfirlere mahsus şeyleri harbte hile için giyerse kâfir olmaz. Canını malını rızkını kurtaracak kadar giymesi özür olur. Daha fazlasını giymek küfür olur.

105.   Burçların insanların kaderini etkilediğine inanıp, kaderi inkâr etmek küfürdür.

106.   Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz buyurdular ki;

107.   “Bir kimse, Müslüman kardeşine: “Ey kâfir!” derse, hitap edilen kimse kâfir değilse, bu sözü söyleyenin kendisi kâfir olur.” (Buhari, edeb, 78/13)

108.   Allah’ü Teâlâ ancak murad ve takdir ettiğinde bilir, ondan önce bilemez demek, küfürdür.

109.   Allah’ü Teâlâ görmez, görülmez demek de, küfürdür.

110.   Bir kimse “Bu iş Mâşâallah ile İnşâallah ile olmaz “dese, öbürü de tasdik anlamında başını sallasa, her ikisi de kâfir olur. Mâşâallah “Allah’ü Teâlâ korusun!” demektir, İnşâallah anlamı ise, “Allah’ü Teâlâ dilerse!” demektir ki, ayeti kerimede Allah’ü Teâlâ dilemeden hiç bir kimsenin dileyemeyeceği ve Allah’ü Teâlâ’nın koruması olmadan da hiç bir şeyin ayakta kalması mümkün değildir.

111.   Tazim (hürmet) edilmesi emredileni aşağılamak ve tahkir edilmesi emredileni de tazim etmek küfürdür. (Birgivi vasiyetnamesi şerhi)

112.   Hadis-i şerifte, “münafık ve her çeşit kâfir ile konuşurken, efendim demeyin” buyuruldu. Zalime, kâfire hürmet etmek, saygıyla selam vermek, üstadım demek, küfür olur. (Berika)

113.   Saygı için efendim demek küfürse de, âdet olan kelimelerle hitap etmek küfür olmaz. Telefonda bir gayrimüslime, buyurun efendim demek küfür olmaz, çünkü âdet böyledir. Gayrimüslime selam vermek de küfürdür, çünkü kâfire dua edilmez. Selam da duadır, ancak iş düşünce âdet olarak selam verilebilir. Onlar zaten selamı bilmez. Onlar gibi söylemek de, mesela Bonjour, Good morning, Guten morgen, Günaydın, İyi günler veya İyi akşamlar demekte mahzur yoktur.

114.   Bir takım cahiller vardır ki onlar: “İyilik yapanın anasını avradını… şöyle böyle yapayım!” sözü veya; “o iyiliğin anasını... Şöyle böyle yapayım!” diye küfür ettikleri görülüp işitilmektedir ki, bunlar okun yaydan çıktığı gibi dinden çıkarlar da hâlâ kendilerini Müslüman sanırlar. Bunların bu sözleri Allah’ü Teâlâ’nın “iyilik yapın” emrine hakaret olduğu için küfre girerler. Peygamberler ve melekler de hep iyilik yaparlar. Peygamber aleyhissalâtü vesselam Efendimizin bir hadisi şeriflerinde şöyle buyurmaktadırlar, mealen: Öyle bir zaman gelir ki, kişinin imanı gider de haberi olmaz. Hâlbuki ondan gömleğin çıktığı gibi iman çıkmış olur.” (Hadis-i Deylemî)

115.   Bir kimse “Kur’an tahrif oldu yani; değişti” derse kâfir olur.

116.    “Sövmenin adını günah koymuşlar!” deyip, sövmeyi mubah saymak da küfürdür.

117.   Kasten “Lâ havle ve lâ kuvvet” demek küfür alametidir. Çünkü Bu Allah’ü Teâlâ’nın kudretini inkâr anlamına gelir. Doğrusu “Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh” demektir ki “Allah’ü Teâlâ’dan başkasında kuvvet ve hareket ettirme gücü yoktur.” demektir.

118.   Şarkılardaki Küfür Sözlerden Bazıları

1-Kahpe kader,

2-Secde ettim taparcasına,

3-Bir sana taptım bir de Tanrıya,

4-Madem unutacaktın beni neden yarattın,

5-Kuluna kul oldum severek taptım,

6-Alıştım kaderin zulmüne artık,

7-Rabbim adaletin bu kadar mı?

8-Seninle Cehennem’e de giderim,

9-Sensiz Cennet’i ne yapayım, gibi sözleri inanarak söylemek küfürdür.