Zulüm Ve Azgınlık

Zulüm Ve Azgınlık

Rivayet olunur ki padişahlardan biri bir gün ava çıkar. Av esnasında çok güzel bir bahçeye rastlar. Oraya doğru gider kapıyı çaldığında Kapıyı genç yaşta bir cariye açar. Gelen misafiri gördüğü için ona bir bardak nar suyu ikram etmek için içeri girer ve az sonra elinde bir tas dolusu nar suyu getirir.

Padişah Nar suyunu içer ve kendisindeki susuzluk bir anda gider. Nar suyunun lezzetine hayran olan padişah, cariyeye bu içecek için kaç nar sıktığını sorar; cariyede sadece bir tek nar sıktığını söyler. Daha sonra padişah bahçeye doğru gözlerini diker, Oranın manzarasından ve içerisindeki kuşlardan ve çiçeklerin güzelliğinden çok etkilenir ve cariyeye sorar:

“Burası için ne kadar vergi veriyorsunuz?” Cariyede soruyu soran kişinin padişah olduğunu bilmeksizin vermiş oldukları vergiyi söyler. Padişah içinden buranın vergisinin artırılması gerektiğini düşünür ve bu konuda kafasını meşgul ederken tekrar susadığını fark eder ve cariyeden aynı şekilde bir nar suyu daha getirmesini ister.

Aradan biraz zaman sonra cariye elinde bir tas nar suyu olduğu halde ağlayarak gelir. Padişah nar suyunu alır ve içer görür ki bu içtiği nar suyu bir öncekinden daha farklı bunun üzerine padişah meseleye anlam veremez ve cariyeye sorar.

Cariye de efendim padişahımız halkı üzerindeki niyeti bozuldu ve halkına zulmetmeye karar verdi deyince padişah bunu nasıl anladığını sorar.

Cariye de: Ben size Nar suyu getirmeye gittiğimde birkaç tane narı sıktıktan sonra ancak bir bardak nar suyu elde edebildim o nedenle anladım diye cevap verir.

Bunun üzerine padişah almış olduğu karardan dönmeye ve vergileri artırmamaya karar verir ve cariyeden tekrar nar suyu ister. Bu sefer cariye yüzü gülerekten geri gelir ve nar suyunu padişaha uzatır.

Padişah nar suyunu içtiğinde görür ki onun tadı ilk kez içtiği tatla aynıdır. Ve cariye der ki: Galiba padişahımız halkına zulmetmekten vazgeçti.

Böylece padişah, yöneticilerin iyi niyetli olmaları dâhilinde var olacak bereket ve hayrı kötü niyet beslediklerinde ortadan kaybolan ve bereket ve hayra bir şekilde şahit olmuş olur.
(Alıntı)