İmam-ı Azam'a Atılan Tokat

İmam-ı Azam'a Atılan Tokat

İmam Ebu Hanife Rahmetullahi Aleyh çok iyi kalpli bir insandı. Herkes için iyilik düşünür, kimsenin zarara uğramasını istemezdi. İntikam almak hele hiç âdeti değildi. Hasmını daima affeder ve affın cezadan daha müessir olduğunu söylerdi.

Yıllar yılı okudu, okuttu. Talebesini bir evlât gibi bağrına basıp korudu. Kazancının çoğunu ilim talebesine harcadı. Bunun karşılığını yalnız Allah’ın hoşnutluğunu kazanmaya bağladı. Bir gün onun düşmanlarından birinin haset ve kini o dereceye vardı ki kendine hâkim olmayarak Ebu Hanife Hazretlerine bir Tokat atmıştı.

İmam Ebu Hanife Rahmetullahi Aleyh bunun üzerine kendine hâkim olarak: "Senin bana vurduğun bu tokadına bir tokatla karşılık verip sana bu hareketinin cezasını verebilirdim, fakat vermeyeceğim. Seni Halifeye şikâyet edebilirdim, fakat etmeyeceğim. Bana yaptığın bu kötülüğü dile getirip, Cenabı Hakk'a da şikâyet edebilirdim, fakat bunu da kat'iyyen yapmayacağım. Mahşer gününde senden intikam almasını bizzat Cenabı Hak’tan dileyebilirdim, fakat seni o dehşetli günde O'na da şikâyet etmeyeceğim. Kıyamet şu anda kopsa ve benim senden şikâyetim işitilebilse derhal sözümü değiştirir ve cennete sensiz girmek istemediğimi söylerim."

Son derece lütufkâr olan bu sözler adamı erittikçe eritti, kendisinin ne kadar haşin ve insanlıktan uzak bulunduğunu, imam Ebu Hanife Rahmetullahi Aleyhin ne kadar olgun ve yüce bir insan olduğunu anlamakta gecikmedi. İmamı Azam Rahmetullahi Aleyh’in eline, ayağına kapandı; özür dileyerek gözyaşı döktü.

(Alıntıdır)