Gençlerin ibadeti daha sevap mıdır?

Gençlik çağı, nefsin kaynadığı, şehvetlerin oynadığı, insan ve cin şeytanlarının saldırdığı bir zamandır. Gençlikte, nefsin arzuları, insanı kapladığı gibi, ilim öğrenilecek ibâdet yapılacak en karlı zaman da gençliktir. Gençlikte, şehvetin kapladığı anlarda, dinin bir emrini yerine getirmek, ihtiyarlıkta yapılan aynı ibâdetten çok kıymetli olur. Hele başka maniler de araya katılırsa, bunları dinlemeyip, yapılan ibâdetin sevabı pek çoktur.

Çünkü maniler karşısında, ibâdeti yapmak güçlüğü, sıkıntısı, o ibâdetlerin, şanını, şerefini göklere çıkarır. Mani olmayarak, kolay yapılan ibâdetler, aşağıda kalır. Bunun için insanların yüksekleri, meleklerin yükseklerinden daha üstün olmuştur.

Çünkü insan, maniler arasında ibâdet eder. Melekler ise, mani olmadan emre uyar. Harb zamanında, askerin kıymeti artar ve muharebede ufak bir hizmet, sulh zamanındaki büyük gayretlerden daha kıymetli olur. Gençlik arzuları, Allahü teâlânın düşmanı olan nefsin ve şeytanın sevdiği şeylerdir.

Allahü teâlânın bu düşmanlarını sevindirip, bütün nimetleri veren, hakiki sahibi gazaba getirmek, akıllı kimsenin yapacağı şey değildir. Bu kazanç çağında, mert olan, bu vaktin kıymetini bilip elden kaçırmaz. İhtiyarlık herkese nasib olmaz. Nasib olsa da rahat, elverişli vakit ele geçmez. Vakit de bulunsa, dünya zevkleri azalıp, güç kuvvet gidip, arzulara kavuşmak imkânı ve ümitleri kalmadığı zamanda faydalı iş yapılamaz.

Güç kuvvet yerinde iken, hangi mazeretle, hangi sebeple, bugünün işi yarına bırakılabilir? Hadis-i şerifte (Yarın yaparım diyen, helak oldu, ziyan etti.) buyuruldu. (Mektubat-ı Rabbanî)

Dünya işleri yarına bırakılır, bugün ahıret işleri yapılırsa, güzel olur. Fakat bunun aksi yapmak, çok çirkin olur. Gençlikte insanı, üç din düşmanı olan, nefs, şeytan ve kötü arkadaş aldatmaya çalışır. Bunlar karşısında, az bir ibâdet pek kıymetli olur.