Gel

Gel

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk,

O gün başucuma karalarla gel

Arkanda, çepçevre, kızıl bir ufuk,

Tepende simsiyah kargalarla gel

Elinden, dal gibi düşerken ümit,

Ne bir hasret dinle, ne bir ah işit;

Bir yaprak ol, esen rüzgârlarla git,

Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel.

Necip Fazıl Kısakürek