Yetiş Ey Keştibânım Büsbütün Deryada Yangın Var

Yetiş Ey Keştibânım Büsbütün Deryada Yangın Var

Yetiş ey keştibânım büsbütün deryada yangın var

Değil derya yalınız cümle hep sahrada yangın var

Açıldı bağ-ı vahdet gülleri mest oldu bülbüller

Zemîn ü âsumân dünyâ ve mâfîhâda yangın var

Erişti nev-bahâr vakti figâna başladı bülbül

Değil bülbül yalınız ol gül-i ranâda yangın var

Kaşınla kirpiğin zülfün beni mest etti ey dilber

Değil mestane gözler kâmet-i zîbâda yangın var

Muhabbetden yarattı Ol Habîb'i Hazret-i Mennân

Değil kim Ol Muhammed Hazret-i Mevlâ'da yangın var

Hitab-ı "kün fekân" erdi zuhura geldi akl-ı küll

Felekler gulgule düştü kamu esmada yangın var

Zemîne indi me'vâdan nice yıllar döküp kan yaş

Yalınız ağlayan Âdem değil Havva'da yangın var

Nice yıl hasret-i hicran oduyla yaktı Kenan'ı

Yanan Yakûb değil gör Yûsuf u Zelha'da yangın var

Cihan halk olalı göster bana âsûde ahvâlin

Ki yok bir istirahat esfel ü âlâda yangın var

Erişti Sâmî-yi Sultân beraber dilber-i rûhân

Değil yalınız Erzincan Yemen San'a'da yangın var

Bilinmez Salih'in rengi çalınır tablı gülbangı

Kurulmuş Kerbelâ cengi yaman gavgâda yangın var

Keştiban = Kaptan.

Sahra = Çöl, ova.

Zemîn ü âsûman = Yer ve gök.

Dünya ve mâfiha = Dünya ve dünya-dakiler.

Nev-bahar = İlk bahar.

Gül-i rânâ = Kırmızı ve güzel gül.

Mestâne = Sarhoş.

Kâmet-i zîbâ = Süslü boy, güzel endam.

Mennan = Çok ihsan edici (Allah).

Kün fekan = "Ol dedi oldu, yokol deyince de sona erecek' âyet ile Kün (ol) Feyekun (yokol) anlatılıyor. (Yasin; 82)

Gulgule = Bağırıp çağrışma,feryad.

Kamu esma = Bütün isimler.

Me'va = Nimet cenneti, cennet.

Hasret-i hicran odu = Ayrılık hasreti ve ateşi.

Ken'an = Filistin, Hz. Yakup soyunun yurdu.

Asude = Rahat, ferah.

Esfel ü a'lâ = Aşağı ve yukarı.

Dilber-i rûhân = Manevi güzel.

tablı gülbang = Dervişlerin bir ağızdan okuduğu ilahi veya dua.