Nefse Düşkün Olmak (Lütfen okuyalım)

Nefse Düşkün Olmak (Lütfen okuyalım)

Şu zamanda nefsini bırakıp, Allah için ahirete hazırlanmak güç iştir. Nefs-i emmare kâfirdir, şeytanın ortağı, Allah'ın düşmanıdır. Bir kimse düşmanını tanıdıktan sonra, onun kendisine zarar vermemesi için bin bir önlemler alır. Biz de şimdi bu önlemlerden birkaç tanesine değineceğiz. Nefs ile muhasebe, murâkebe, muâkebet, mücahede ve muâtebet edilmesi gerekir. Evvela herkes nefsine her gün şöyle seslenmeli: “Ey nefsim! Bu dünya geçicidir. Benim sermayem buradadır. Aman çok dikkat et bu kazancımızı azaltmayalım, sonra ahirette ziyan oluruz!”. Günahlara bulaşmamıza sebep olan nefistir. Nefsin isteklerini yapmak insana çok tatlı ve rahat gelir. Bu yüzden hikmet ehli zatlar; nefse ağır gelenleri yapmak ibadettir, demişlerdir. Misal, açık saçık giyinip sokağa çıkmak nefse tatlı gelir, ama örtünmek de bir o kadar ağır. Nefsi iyi tanımak lazımdır, bu da en iyi Ramazan ayında mümkündür.

Nefs ile murâkebe... İnsan azgınlaşabilir, yoldan çıkabilir, yasakları çiğneyebilir sonunu düşünmeden. Trafikte kurallar vardır. Polislerin olmadığı bir yerde, ne desen beni polis görmüyor burada yoklar, diye aşırı hız yapsak kaza kaçınılmaz olur. Ama İslam dininin emir ve yasakları bambaşkadır. İstersen ıssız bir adada tek başına ol yine de edep sınırlarını aşmaman gerekir, günahtan kaçmak lazım olur. Çünkü bizi her an gören gözetleyen Allah var! Müslüman bu bilinçle davranırsa, nefsine söz geçirmesi kolay olabilir. Yok, eğer umursamaz, yasakları çiğnerse işte bu onu taşkınlığa sürükler. Kadınlar başı saçı kolları açık sokağa çıkmamalı, Allah'tan hayâ etmelidir. Erkekler de böyle kadınlara, yine Allah'tan hayâ ederek bakmamalıdır. Böyle yapacakları da şu hadis i şerif ile müjdelemek yerinde olur: Allah’ü Teâlâ, Adn ismindeki cenneti şu kimseler için hazırladı ki günah işleyecekleri zaman, O'nun büyüklüğünü düşünüp, Ondan hayâ ederek günahlardan kaçarlar.

Nefs ile muhasebe... İnsanoğlu yaptığı iyi işleri gözünde çok büyütür. Hikmet ehli zatlar; en ahmak, namazdan sonra çektiği tesbihleri gözünde büyüten, onunla övünendir, demişlerdir. İşte böyle bir insan namaz kılsa, oruç tutsa, zikretse gün boyu "ben şöyle şöyle yaptım" diye kendini beğenir. Buna ucub denir ki iyilikleri yer bitirir.

Ama kötü yaptıkları hatırına bile gelmez. Bu yüzden her gece, her saat nefsi hesaba çekmeli; bugün ne yaptın? Şu işi yaparken niyetin neydi? Harama gittin hani tövben?

Günde en az on günah bile işlesen yılda 3650 günah eder, 20 senelik ömrüm 73000 günah! Ah! Ben neyleyim bu günahlarla nefsim beni perişan ettin! Diye sızlanmalı hesabını bilmeli. İnsan işlediği her günah için odasına bir kum tanesi koysa bir kaç senede oda kumla dolar. Hazreti Ömer Radiyallahu Anh her akşam kamçı ile ayaklarına vurar “Bugün niçin böyle yaptın?” Derdi. Bizler de her gün nefsimizi hesaba çekmeliyiz.

Nefs ile muâkebet... İnsanın nefsi çocuk gibidir. Haram helal demeden her istediğini verirsek şımarır artık onunla başa çıkılmaz, o tepenize çıkar. Nefse ceza vermelidir. Mesela şüpheli bir şey yemişse, aç bırakmalıdır.

Nefs ile mücahede... Nefs kabahat yapınca çok ibadet etmeli. Mesela akşam namazını nefse uyarak geç kıldın, ceza olarak o geceyi namaz kılarak geçirmeli...

Nefs ile muâtebet... Nefsi her zaman azarlamalı. Şöyle ki; dünyaya niye sarılıyorsun? Bütün dünya senin olsa ve dünyadaki insanların hepsi sana secde etse, az zaman sonra sen de onlar da toprak olacaksınız! İsimleriniz unutulacak, hatırlardan silinecek. Geçmiş padişahları hatırlayan var mı? Hâlbuki sana dünyada az bir şey vermişler. O da bozulmakta, değişmektedir. Bunlar için sonsuz cennet nimetlerini feda ediyorsun. O halde yazıklar olsun sana ey nefsim!

Haramlara günahlara giden yol nefisten geçer. Şeytan vesvese eder, nefis onay verir sonsuz felakete sürüklenir. Akıllı şudur ki ölmeden önce nefsini hesaba çeker, buyruluyor hadiste. O halde kardeşlerim bizler de nefsimize uymamak için bu nasihatlere kulak verelim. Son olarak şu yazıyı yazmayı uygun gördüm:

Seni bir kazığa oturtsam...

Kazığın sivri ucu, kan boşanan ağzından çıksa…

Gözlerini kızgın demirlerle söndürsem

Tırnaklarını yavaş yavaş her saat başı kıl kadar çeke çeke söksem

Derini ceviz için açar gibi yüzsem ve kan oturmuş cildine tuz bassam

Bir serçe aksırınca katıla katıla ağlayacak kadar merhamet hastası ben

Bütün bunları yapsam

Yine de senden hıncımı alamam EY NEFSİM!

Ves'selam...

Yazan: Havva