On Zümre Vardır ki Bunlar Aldanmışlardır

On Zümre Vardır ki Bunlar Aldanmışlardır

1- Halik’ın Allah olduğunu bilip de O’na kulluk etmeyen.

2- Razıkının Allah olduğunu bilip de huzur ve itminan içinde bulunmayan.

3- Dünyanın zail olduğunu bildiği halde ona itimat eden, yani her türlü işinde onu esas kabul eden.

4- Vârislerinin, kendinin düşmanı olduklarını bildiği halde onlar için mal biriktiren.

5- Ölümün bir gün muhakkak geleceğini bildiği halde ona hazırlanmayan.

6. Kabrin ahiret menzili olduğunu bilip de orası için tedarikli bulunmayan, amel-i salih işlemeyen.

7- Kendisini hesaba çekecek olanın Allah olduğu ve O’nu aldatmanın imkânı bulunmadığını bildiği halde sahih bir hüccete dayanmayan.

8- Cennete ulaşmak için sırattan geçileceğini bildiği halde cehenneme düşmekten korkmayan.

9- Ateşin facirlere me’va (yuva) olduğunu bildiği halde ondan ürpermeyen,

10- Cennetin ebrarın yurdu olduğunu bildiği halde oraya girmek için amel etmeyen, kimseler aldanmıştır.

Yakîne eren tûl-i emeli terk eder. Tûl-i emeli terk eden zühde, zühd hikmete, hikmet de her işin sonunu düşünmeye götürür ki ahiret imanı bu iman ve tefekkürün kemal hâlidir.

SÖZLÜK

Vâris: Birinin mirasçısı olma.

Zail: Ortadan kalkan, yok olan.

ahiret menzili: Dünyadan sonraki ebedî âlem

Halik: Yaratıcı, yaratan.

Amel-i salih: “Allah'ın rızasına uygun amel” demektir.

Yakîn: Kesin, sağlam, doğru bilgi.

Hikmet: Bilgi, bir şeyin hakikati

Zühd:  Kulun Hakk'ın dışındaki her şeyi terk etmesi

Tûl-i emel: İnsanın dünya hayatında ebedi yaşayacak gibi davranması

Sahih: Doğru, gerçek

Hüccet: Senet

Facir: Yalancı, asi, açıktan günah işleyen

me’va: Yuva, Cennet’in tabaklarından bir tabaka

Ebrar: Bütün iyi hasletleri kendilerinde toplayan, sağlam bir itikada sahip olan, doğru sözlü, ibadetlerinde samimi kimseler…

Tefekkür: Düşünce, düşünme.