En Eski Mushaf-ı Şerif
En Eski Mushaf-ı Şerif
Özbekistan'ın Taşkent şehrinde bulunan en eski “Mushafı Şerif”
Kur'an-ı Kerim'in
bugünkü haliyle kitap halinde toplanılmış şekline Mushaf denir.
“Mushaf”, “İki kapak arasındaki sayfalar” anlamına gelen bir kelimedir. Habeş’çe
“Mişhaf” kelimesinden gelir.
Kur'an-ı Kerim’in
Mushaflaşması, ancak vahyin tamamlanmasından sonra mümkündü. O zamana kadar
nihai düzeni içine konmamış olan bu metin, Ebu Bekir Radiyallahü Anh tarafından
Mushaf haline getirtildi.
Kur'an-ı Kerim'in
bugünkü dizilişi ile mushaflaşması 3. Halife, Osman Radiyallahü Anh zamanında
toplanan Kur'an-ı Kerim Hey'eti'nin Kur'an-ı Kerim'den olmayan bütün yazılı
nesneleri imha edip, geri kalanlarının da Osman'ın veziri tarafından dizilmesi
ile gerçekleşmiştir. Bu dizilişe göre Kur'an-ı Kerim 114 adet bölümden (sure)
oluşur.
Sureler genellikle surenin
içerdiği ayetlerin konulardan birine göre verilen Arapça isimlerle anılırlar.
Sureler kronolojik bir sırada düzenlenmemiştirler (nüzul/iniş sırası). Bunun
yerine genelde kabaca uzunluğun azaldığı bir sıraya göre yerleştirilmiştirler.
Yaygın hatanın aksine elde bulunan Mushaf Kur'an-ı Kerim’e, 6666 değil, 6346
ayet} barındırır. Bu ayetlerin sayısı, Kur'an-ı Kerim bir şiir metni gibi
yorumlanmasından kaynağı alıp, kafiyeye göre belirlenmiştir. Kur'an içindeki
ayetlere göre her şeyin ayrıntılı açıklaması olduğunu yazar.
İslam'a göre Kur'an-ı
Kerim son peygamber Hz. Muhammed Sallallahü Aleyhi Vesellem'in
mucizelerindendir. Dil bakımından da Kur'an-ı Kerim çoğu akademisyene göre
Arapça'nın en güzel örneğidir. (Alıntı)
Yorumlar
Yorum Gönder