Gerçek Muhabbetin Alâmetleri

 Gerçek Muhabbetin Alâmetleri

 

Allâh’ü Teâlâ ve Rasûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem’e itaate götürmeyen muhabbet sözleri, kuru bir iddiadan öteye gidemez. Sevdiği uğruna fedakârlıkta bulunmayanların kalbî beraberlik iddiaları, dört duvar arasındaki kuru beraberlikler gibi, bir kıymet ifâde etmez.

Bir sohbet esnâsında Hz. Sevbân Radiyallahü Anh, Habîbullâh Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz’e pek derin ve dalgın bir sûrette bakıyordu. Öyle ki onun bu hâli, Âlemlerin Efendisi’nin dikkatini çekti. Merhametle sordular:

            “– Yâ Sevbân! Nedir bu hâlin?”

Peygamber âşığı Sevbân şöyle dedi:

–Anam, babam ve canım Sana fedâ olsun yâ Rasûlallâh! Sen’in hasretin beni öyle yakıp kavurmaktadır ki, nûrundan ayrı geçirdiğim her an bana ayrı bir hicrân olmaktadır. Dünyada böyle olunca âhirette nice olur diye dertleniyorum. Orada siz peygamberlerle beraber olacaksınız. Benim ise, ne olacağım ve nerede bulunacağım belli değil! Üstelik cennete giremezsem, sizi görmekten tamamen mahrum kalacağım! Bu hâl beni yakıp kavuruyor ey Allâh’ü Teâlâ’nın Rasûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem!”

Bunun üzerine Hazret-i Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem:

“– Kişi sevdiği ile beraberdir...” müjdesini verdiler. (Buhârî, Edeb, 96)

 

Allâh’ü Teâlâ Ve Rasûlü'nü Sevmenin Alâmeti

Allâh’ü Teâlâ ve Rasûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem’i sevmenin alâmeti ise, itaat ve teslîmiyettir. Efendimiz’in tâlimatlarına samimiyetle itaat etmez isek O’nun şefaatini dilemeye de yüzümüz olmaz. Zira âyet-i kerîmedeki îkaz çok açık ve nettir:

“(Rasûlüm!) De ki: Eğer Allâh’ü Teâlâ’yı seviyorsanız bana uyunuz ki Allâh’ü Teâlâ da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın...” (Âl-i İmrân, 31)

Yani Allâh’ü Teâlâ ve Resûlü’ne itaate götürmeyen muhabbet sözleri, kuru bir iddiâdan öteye gidemez. Sevdiği uğruna fedâkârlıkta bulunmayanların kalbî beraberlik iddiâları, dört duvar arasındaki kuru beraberlikler gibi, bir kıymet ifâde etmez.

Kişi Sevdiğiyle Beraberdir

Hasan-ı Basrî Hazretleri buyurur ki:

“Ey insanlar! “Kişi sevdiği ile beraberdir.” hadîsini yanlış anlamayın! Sâlihlerin amelini işlemedikçe sâlihlerden olamazsınız. Zira Yahudî ve Hristiyanlar, kendilerince peygamberlerini severler, fakat onlar ile değildirler.” (İhyâ, II, 402)

Fudayl bin Iyâd Rahmetullâhi Aleyh de nefsini şöyle hesaba çekerdi:

“Firdevs Cenneti’nde peygamberler ve sıddîklarla bir arada bulunmayı istiyorsun ama, buna karşılık hangi ameli işledin? Hangi şehevî arzunu kırdın? Hangi hiddetini yendin? Sana gelmeyen hangi akrabâna gittin? Kardeşinin hangi kusurunu bağışladın? Allâh’ü Teâlâ için hangi yakınından uzaklaştın veya hangi uzağına yaklaştın?” (İhyâ, II, 402)

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Hak Dostlarının Örnek Ahlakından 1, Erkam Yayınları