Esma-ûl Hüsna 2

Esma-ûl Hüsna 2 ve Anlamları 

﴿وَلِلَّهِ الأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَآئِهِ سَيُجْزَوْنَنَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ﴾

“Allah'ın güzel isimleri vardır. O'na bu isimlerle duâ edin. O'nun isimleri hakkında eğriliğe sapanları terk edin. Onlar, yapmış olduklarının cezasını çekeceklerdir.” (Araf: 180)

"Allah`ın 99 ismi vardır. Kim bunları ezberlerse (îman eder ve ezbere sayarsa) Cennete girer." (Buhârî ve Müslim) buyurulmuştur.

Bu konudaki başka bir rivâyet ise, şöyledir:

"Kim bunları (Esmâ-i Husnâ`yı) mânâlarını anlayarak sayar, bunlarla Allah’ı zikrederse Cennete girer." (Tirmizî, İbn-i Hibban ve Hâkim)

 

O öyle bir Allah’tır ki, O’ndan başka ilâh yoktur!	Hüvallahüllezi La İlahe İlla Hü! Nesel üke ya men hû!	هُوَ اللّٰهُ الَّذِي لَا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ نَسْأَلُكَ يَامَنْ هُوَ	000
Allah: O öyle Allah’tır ki, O’ndan başka ilâh yoktur! Gaybı ve şehâdeti (gizli olanı ve görüneni) hakkıyla bilendir.	Ya Allah Celle Celâlühû	يَاالله جَلَّ جَلآلُهُ	001
Er Rahman: Bütün mahlûkata rahmet eden,	er-Rahmân Celle Celâlühû	اَلرَّحْمَنُ جَلَّ جَلآلُهُ	002
Er Rahim: Mü’minlere çok merhamet eden.	er-Rahîm Celle Celâlühû	اَلرَّحِيمُ جَلَّ جَلآلُهُ	003
El -Mel iku: Mülkünde istediği gibi tasarruf eden	el-Melik Celle Celâlühû	اَلمَلِكُ جَلَّ جَلآلُهُ	004
El Kuddûs: Ayıplardan temiz demektir.	el-Kuddûs Celle Celâlühû	اَلقُدُّوسُ جَلَّ جَلآلُهُ	005
es Sel âm: Sel âm sahibi, yani herçeşit ayıptan sel âmette, her türlü âfetten berî demektir.	es-Selâm Celle Celâlühû	اَلسَّلَامُ جَلَّ جَلآلُهُ	006
el Mü'min: Kullarına va'dindesâdık olan demektir. Tasdîkmânasına olan imandan gel ir. Yahut kıyamet günü kullarına, azabına karşı garanti veren, güven veren demektir, bu mânaemân'dan gelir.	el-Mü'min Celle Celâlühû	اَلمُؤْمِنُ جَلَّ جَلآلُهُ	007
el Muheymin: Şâhid olan (görüp gözeten) demektir. Emînmânasına gel diği de söylenmiştir. Aslı, müeymin'dir, ancak hemze, hâ'yakalbolmuştur. Keza er Rakîb ve el Hâfizmânâsına gel diği de söylenmiştir.	el-Müheymin Celle Celâlühû	اَلمُهَيْمِنُ جَلَّ جَلآلُهُ	008
el Azîzu: Kahreden, galebe çalan demektir. "İzzet", galebe, çalmak mânasına gel ir.	el-Azîz Celle Celâlühû	اَلعَزِيزُ جَلَّ جَلآلُهُ	009
el Cebbâr: Mahlukâtı mecbur eden; emir veya yasak her ne dilerse ona zorlayan demektir. Bu kel imenin, bütün mahlukâtının fevkinde yücedir mânasına gel diği de söylenmiştir.	el-Cebbâr Celle Celâlühû	اَلجَبَّارُ جَلَّ جَلآلُهُ	010
el Mütekebbir: Mahlukâta ait sıfatlardan yüce, uzak mânasına gel ir. Ayrıca: "Mahlukâtından büyüklük taslayarak kendisiyle azamet yarışına kalkanlara büyüklüğünü gösteren ve onlara haddini bildiren mânasına gel diği de söylenmiştir. Keza şu mânaya gel diği de bel irtilmiştir: "Mütekebbir" Allah'ın azametini ifâde eden kibriyâ kel imesinden gel ir, tezyîfî bir mâna taşıyan kibir kel imesinden gel mez.	el-Mütekebbir Celle Celâlühû	اَلمُتَكَبِّرُ جَلَّ جَلآلُهُ	011
el-Hâlık: Eşyayı bir takdir ve ölçü ile yaratan; yoktan var eden.	el-Hâlık Celle Celâlühû	اَلخَالِقُ جَلَّ جَلآلُهُ	012
el-Bâri’: Eşyayı muhtelif şekiller ve suretlerle birbirinden mümtaz surette yaratan. Her varlığı, bir misali olmaksızın var eden. Bu kelime, öncel ikle hayvanlar için kullanılır, diğer mahlûklar için pek kullanılmaz. Hayvanlar dışındaki mahlukât hakkında nâdiren kullanılır. Meselâ: Allah canlıları yoktan yarattı demek için:	el-Bâri' Celle Celâlühû	اَلبَارِئُ جَلَّ جَلآلُهُ	013
El Musavvir: Mahlukâtı farklı sûretlerde yaratan" demektir. Tasvîr lügat olarak hat ve şekil çizmek mânasına gel ir.  بَرَأَ اللّهُ تَعَالَى النَّسَمَةَ dediğimiz halde, semâvat ve arz hakkında: خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَاْرْضَ deriz.	el-Musavvir Celle Celâlühû	اَلمُصَوِّرُ جَلَّ جَلآلُهُ	014
el Gaffâr: Kullarının günahlarını tekrar tekrar affeden, mânasına gel ir. Gafr kel imesi, aslında setr (örtmek) ve kapamak mânalarına gel ir. Allah Teâla kullarının günahlarını affedici, onlar için cezayı terketmeksûretiyle (günahları) örtücüdür.	el-Gaffâr Celle Celâlühû	اَلغَفَّارُ جَلَّ جَلآلُهُ	015
el-Kahhâr: Kudretinin karşısında her şeyi aciz bırakan. Her şeyi hükmüne itaat ettirebilen bir galibiyet ve hâkimiyet sahibi. Düşmanlarını kahrederek zelil ve perişan hale getiren.	el-Kahhâr Celle Celâlühû	اَلقَهَّارُ جَلَّ جَلآلُهُ	016
el-Vehhâb: İhsanları ve bağışları bol ve devamlı olan. İstihkakı olmayan kuluna da ihsan eden. Kullarına karşılıksız ihsan eden.	el-Vehhâb Celle Celâlühû	اَلوَهَّابُ جَلَّ جَلآلُهُ	017
er-Rezzâk: Maddî ve manevî her türlü rızkı ve bu rızıklara muhtaçları yaratan. Canlıların rızkını dilediği şekilde veren.	er-Rezzâk Celle Celâlühû	اَلرَّزَّاقُ جَلَّ جَلآلُهُ	018
el Fettâh: Kulları arasında hâkim demektir. Araplar, hâkim iki hasmın (dâvalıdâvacı) arasındaki ihtilafı çözdüğü zaman: "Hâkim iki hasmın arasını fethetti" derler. Hükmetti, çözüme kavuşturdu mânasında, hâkime fâtih dendiği de olmuştur. Mamafih "Kullarına rızk ve rahmet kapılarını açan", rızıklarından kapanmış olanları açan mânasına da gel ir.	el-Fettâh Celle Celâlühû	اَلفَتَّاحُ جَلَّ جَلآلُهُ	019
el-Alîm: Ezelî ilmiyle, büyük-küçük, mümkün-muhal, gizli-aşikâr her şeyi bilen. İlmi, yaratılmış ve yaratılmamış her şeyi birlikte ihata eden (kaplayan, içine alan).	el-Alîm Celle Celâlühû	اَلعَلِيمُ جَلَّ جَلآلُهُ	020
el Kâbız: Kullarının rızkını lütfu ve hikmetiyle tutan mânasına gelir.	el-Kâbıd Celle Celâlühû	ااَلقَابِضُ جَلَّ جَلآلُهُ	021
el Bâsıt: Kullarına rızkı açıp cûd ve rahmetiyle genişleten demektir. Böylece Cenâbı Hakk, hem ihsan sahibi, hem de onu men edici olmaktadır.	el-Bâsıt Celle Celâlühû	اَلبَاسِطُ جَلَّ جَلآلُهُ	022
El Hâfid: Cebbarları ve firavunları alçaltan demektir. Yâni onları horlar ve değersiz kılar demektir.	el-Hâfıd Celle Celâlühû	اَلخَافِضُ جَلَّ جَلآلُهُ	023
Er Râfi’: Vel îlerini, dostlarını yücel tir. Azîz kılar demektir. Böylece Allah, hem zel îl hem de azîz kılıcı olmaktadır.	er-Râfi Celle Celâlühû	اَلرَّافِعُ جَلَّ جَلآلُهُ	024
Muizz: Dilediğine izzet ve kuvvet veren, ilimde yükselten.	el-Muizz Celle Celâlühû	المُعِزُّ جَلَّ جَلآلُهُ	025
Müzill: Dilediğini zelil kılıp rahmetinden uzaklaştıran. Hor ve hakir kılan.	el-Müzill Celle Celâlühû	المُذِلُّ جَلَّ جَلآلُهُ	026
es-Semi’: Gizli aşikâr her şeyi işiten.	es-Semi' Celle Celâlühû	اَلسَّمِيعُ جَلَّ جَلآلُهُ	027
el-Basîr: Aydınlık karanlık, uzak yakın, büyük küçük her şeyi gören, müşahede eden.	el-Basîr Celle Celâlühû	اَلبَصِيرُ جَلَّ جَلآلُهُ	028
el Hakem: Hâkim demektir. Bu da hakikatı hükmetme yetkisi kendisine verilen, ona gönderilen demek olur.	el-Hakem Celle Celâlühû	اَلحَكَمُ جَلَّ جَلآلُهُ	029
El Adl: Kendinde heva meyli olmayan, hükümde doğruluktan ayrılmayan cevre yer vermeyen mânasına gel ir. Aslında masdardır. Ancak âdil makamında kullanılmıştır. Âdil'den daha bel iğdir, çünkü müsemma, fiilin kendisiyle isimlenmiştir.	el-Adl Celle Celâlühû	اَلْعَدْلُ جَلَّ جَلآلُهُ	030
El Latîfu: Arzunu sana rıfkla ulaştıran demektir. "Mahiyeti, idrak edilemeyecek kadar latîf" mânasına gel diği de söylenmiştir.	el-Lâtîf Celle Celâlühû	اللَّطِيفُ جَلَّ جَلآلُهُ	031
El Habîru: Olanı ve olacağı bilen kimseye denir.	el-Habîr Celle Celâlühû	اَلخَبِيرُ جَلَّ جَلآلُهُ	032
el-Halîm: Cezalandırmaya gücü yettiği halde, hemen ceza vermeyen. Kullarının isyanlarına karşı, hemen öfkeye kapılmayan.	el-Halîm Celle Celâlühû	اَلحَلِيمُ جَلَّ جَلآلُهُ	033
el-Azîm: Hem zâtı hem de sıfatları sonsuz kemâlde olan. Büyüklüğü, akıl ve fehmin ihatasından münezzeh bulunan.	el-Azîm Celle Celâlühû	اَلعَظِيمُ جَلَّ جَلآلُهُ	034
El Gafûru: Bağışlamada mübalağa eden, çok bağışlayan demektir.	el-Gafûr Celle Celâlühû	اَلغَفُورُ جَلَّ جَلآلُهُ	035
Eş Şekûru: Kullarını, sâlih fiilleri sebebiyle mükâfatlandıran ve sevap veren demektir. Allah'ın kullarına şükrü, onlara mağfireti ve ibâdetlerini kabul etmesidir.	eş-Şekûr Celle Celâlühû	اَلشَّكُورُ جَلَّ جَلآلُهُ	036
el-Aliyy: Kemâl derecelerinin en yücesinde bulunan.	el-Aliyy Celle Celâlühû	اَلعَلِيُّ جَلَّ جَلآلُهُ	037
El Kebîru: Cel âl (büyüklük) ve şânının yücel iği sıfatlarını taşıyan kimsedir.	el-Kebîr Celle Celâlühû	اَلكَبِيرُ جَلَّ جَلآلُهُ	038
el-Hafîz: Koruyan, muhafaza eden. Varlıkları, kaderle tayin edilmiş bir ecele kadar, zevale uğramaktan koruyan.	el-Hafîz Celle Celâlühû	اَلحَفِيظُ جَلَّ جَلآلُهُ	039
El Mukîtu: Muktedir demektir. Ayrıca, mahlukâta gıdalarını veren mânasına gel diği de söylenmiştir.	el-Mukît Celle Celâlühû	اَلمُقِيتُ جَلَّ جَلآلُهُ	040
El Hasîbu: el Kâfi demektir. Muf'ilmânasında fâildir, tıpkı mü'limmânasındael îm gibi, hasîb'inmuhâsibmânasında kullanıldığı da söylenmiştir.	el-Hasîb Celle Celâlühû	اَلحَسِيبُ جَلَّ جَلآلُهُ	041
el-Celîl: Sıfatları sonsuz kemâlde bulunan. Mâlikiyet, hâkimiyet, kudret, azamet gibi bütün celâl sıfatlarına sahip olan. Heybeti, akılları dehşette bırakan.	el-Celîl Celle Celâlühû	اَلجَلِيلُ جَلَّ جَلآلُهُ	042
el-Kerîm: Keremi ve bağışı bol olan. Cömertliği daimî olan. Bir karşılık gözetmeden inayetiyle ihsan eden.	el-Kerîm Celle Celâlühû	اَلكَرِيمُ جَلَّ جَلآلُهُ	043
El Rakîbu: Kendisinden hiçbir şey gâib olmayan hâfız (muhâfız) demektir.	er-Rakîb Celle Celâlühû	اَلرَّقِيبُ جَلَّ جَلآلُهُ	044
El Mucîbu: Kullarının duasını kabul edip, icâbet eden zât demektir.	el-Mücîb Celle Celâlühû	اَلمُجِيبُ جَلَّ جَلآلُهُ	045
Vâsiu: Zenginliği, bütün fakrları bürüyen; rahmeti herşeyi kuşatan demektir.	el-Vâsi' Celle Celâlühû	اَلوَاسِعُ جَلَّ جَلآلُهُ	046
el-Hakîm: Hüküm ve hikmet sahibi. Her şeyi olduğu gibi bilen. Gerekeni en güzel ve en faydalı şekilde yapan.	el-Hakîm Celle Celâlühû	اَلحَكِيمُ جَلَّ جَلآلُهُ	047
el Vedûdu: el Vedd (sevgi) kel imesinden mef'ûl mânasında feûl'dür. Allah Teâlâ Mevdûd'dur. Çok sevilir. Yani vel îlerinin kalbinde feûldür. Yani Allah Teâla sâlih kullarını sever, bu da "onlardan razı olur" demektir. Sevgilidir. Veya fâil mânasında	el-Vedûd Celle Celâlühû	اَلوَدُودُ جَلَّ جَلآلُهُ	048
el Mecîdu: Keremi geniş olan demektir. Şerif mânasını taşıdığı da söylenmiştir.	el-Mecîd Celle Celâlühû	اَلمَجِيدُ جَلَّ جَلآلُهُ	049
El Bâisu: Mahlukâtı, ölümden sonra kıyamet günü yeniden diriltir demektir.	el-Bâis Celle Celâlühû	اَلبَاعِثُ جَلَّ جَلآلُهُ	050
El Şehîdu: Kendisinden hiçbir şey gâib olmayan kimse demektir. Şâhid ve şehîd aynı mânada kullanılır, tıpkı âlim ve alîm kel imel eri gibi. Mâna şöyledir: Allah, (her yerde) hâzırdır. Eşyayı müşahede edip her an görür.	eş-Şehîd Celle Celâlühû	اَلشَّهِيدُ جَلَّ جَلآلُهُ	051
El Hakku: Varlığı ve vücudu gerçek olan demektir.	el-Hakk Celle Celâlühû	اَلحَقُّ جَلَّ جَلآلُهُ	052
El Vekîlu: Kulların rızıklarına kefil demektir. Hakikat şudur: Kendisine tevkîl edilmiş olanı işinde müstakil söz sâhibi olmaktır. Bu hususta şu âyet hatırlanabilir: "(Dediler ki) Allah bize yeter, O ne güzel vekildir" (Âli İmrân 173).	el-Vekîl Celle Celâlühû	اَلْوَكِيلُ جَلَّ جَلآلُهُ	053
El Kaviyyu: el Kâdir (güçlü) demektir. Ayrıca: "Kudreti ve kuvveti tam, O'nu hiçbir şey âciz kılamaz" mânasına da gel ir.	el-Kaviyy Celle Celâlühû	اَلقَوِيُّ جَلَّ جَلآلُهُ	054
El Metînu: Şedîd ve kavî olup, hiçbir fiilinde meşakkatle karşılaşmayan demektir.	el-Metîn Celle Celâlühû	اَلمَتِينُ جَلَّ جَلآلُهُ	055
El Vel iyyu: Nâsır (yardımcı) demektir. Ayrıca: "İşlerin kendisiyle yürüdüğü mütevel li, yetimin vel îsi gibi" diye de açıklanmıştır.	el-Veliyy Celle Celâlühû	اَلوَلِيُّ جَلَّ جَلآلُهُ	056
El Hamîdu: Fiiliyle hamde hak kazanan mahmûd kimsedir. Bu kel ime mef'ûlmânasında fâildir.	el-Hamîd Celle Celâlühû	اَلحَمِيدُ جَلَّ جَلآلُهُ	057
El Muhsî: İlmiyle herşeyi sayan, nazarından büyük veya küçük hiçbir şey kaçmayan kimse demektir.	el-Muhsî Celle Celâlühû	المُحْصِي جَلَّ جَلآلُهُ	058
El Mübdiu: Eşyayı yoktan ilk defa var eden, yaratan demektir.	el-Mübdî Celle Celâlühû	اَلمُبْدِئُ جَلَّ جَلآلُهُ	059
el Muîdu: Mahlukâtı hayattan sonra tekrar ölüme, öldükten sonra da tekrar hayata iâde eden kimse demektir.	el-Muîd Celle Celâlühû	اَلمُعِيدُ جَلَّ جَلآلُهُ	060
El-Muhyî: Can veren, hayat veren ve dirilten O’dur. Hayat veren, can verendir. Can bağışlayan, hayat ve sağlık verendir.	el-Muhyî Celle Celâlühû	اَلمُحْيِ جَلَّ جَلآلُهُ	061
El-Mümît: Öldüren; mahlûkatın ölümünü yaratan ve öldüren O’dur. Canlı varlıkların ölümünü yaratan da öldüren de O’dur. Ölümü yaratan, ecel vakti gelince canlıları öldüren de O’dur.	el-Mümît Celle Celâlühû	اَلمُمِيتُ جَلَّ جَلآلُهُ	062
El- Hayy: Her yönüyle tam bir hayata sahip olan; işitme, görme, güçlü ve irade sahibi olmanın yanında, diğer zati sıfatlara da sahip olan ve eksiksiz bir hayatın bütün manalarını kendinde toplayandır.	el-Hayy Celle Celâlühû	اَلحَيُّ جَلَّ جَلآلُهُ	063
el-Kayyûm: Varlığı ve bekası kendi zâtından olan. Zeval bulmayıp devamlı kaim olan. Her şeyi ayakta tutan, varlıklarını devam ettiren.	el-Kayyûm Celle Celâlühû	اَلقَيُّومُ جَلَّ جَلآلُهُ	064
el Vâcidu: Fakirliğe düşmeyen zengin demektir. Bu kel ime, gına demek olan cide kökünden gel ir.	el-Vâcid Celle Celâlühû	ااَلوَاجِدُ جَلَّ جَلآلُهُ	065
el-Mâcid: Şânı ve kadri büyük; kerem ve cömertliği bol olan.	el-Mâcid Celle Celâlühû	اَلمَاجِدُ جَلَّ جَلآلُهُ	066
El Vâhidu: Tek başına devam eden, yanında bir başkası olmayan ferd'dir. Ayrıca, şerîk ve arkadaşı olmayan kimse mânası da mevcuttur.	el-Vâhid Celle Celâlühû	اَلوَاحِدُ الأَحَدِ جَلَّ جَلآلُهُ	067
El Ahadu: Ferd demektir. Ahad ile vâhid arasındaki farka gel ince, ahad, kendisiyle bir başka adedin zikredilmesini men edecek bir yapıya sâhiptir. Kel ime hem müzekker, hem de müennestir. "Bana kimse (ahad) gel medi derken, gel meyen hem erkektir, hem de kadındır." Vâhid'e gel ince bu sayıların ilki olarak vazedilmiştir: "Bana halktan biri (vahid) gel di" denir ama "Bana haktan kimse (ahad) gel di" denmez. Vâhid, emsâl ve nazîrikabûl etmeyen bir mâna üzere bina edilmiştir. Ahad ise ifrad ve arkadaşlardan yalnızlık üzere bina edilmiştir. Öyle ise, vâhid, zât itibariyle münferiddir, ahad ise mâna itibariyle münferiddir.	es-Samed Celle Celâlühû	اَلصَّمَدُ جَلَّ جَلآلُهُ	068
Es Samedu: İhtiyaçlarını te'min etmek üzere, halkın kendisine başvurduğu efendidir. Yani halkın kendisine yönel diği kimsedir.	el-Kâdir Celle Celâlühû	اَلقَادِرُ جَلَّ جَلآلُهُ	069
El Muktediru: Kudret kökünden müfteil babındandır. Kâdir'den daha öte bir güçlülük ifâde eder.	el-Muktedir Celle Celâlühû	اَلمُقْتَدِرُ جَلَّ جَلآلُهُ	070
El-Mukaddim Dilediğini maddi manevi nimetler verip öne geçiren, istediğini var veya yok etmekte zaman, mekân şeref ve rütbede ileri geçiren öne alan.	el-Mukaddim Celle Celâlühû	اَلمُقَدِّمُ جَلَّ جَلآلُهُ	071
El Muahhiru: Eşyayı yerlerine te'hir eden demektir. Kim takdime hak kazanırsa ona takdîm eder, kim de te'hîre hak kazanırsa ona da te'hîr eder.	el-Muahhir Celle Celâlühû	اَلمُؤَخِّرُ جَلَّ جَلآلُهُ	072
El Evvel: Bütün eşyadan önce var olan demektir.	el-Evvel Celle Celâlühû	الأَوَّلُ جَلَّ جَلآلُهُ	073
El Âhiru: Bütün eşyadan sonra bâkî kalacak olan demektir.	el-Âhir Celle Celâlühû	الآخِرُ جَلَّ جَلآلُهُ	074
El Zâhir: Herşeyin üstünde zâhir olan ve onların üstüne çıkan şey demektir.	ez-Zâhir Celle Celâlühû	الظَّاهِرُ جَلَّ جَلآلُهُ	075
El Bâtın: Mahlukâtın nazarlarından gizlenen demektir.	el-Bâtın Celle Celâlühû	البَاطِنُ جَلَّ جَلآلُهُ	076
El Vâlî: Eşyanın mâliki ve onlarda tasarruf eden demektir.	el-Vâli Celle Celâlühû	اَلوَالِي جَلَّ جَلآلُهُ	077
El Müteâli: Mahlukâtın sıfatlarından münezzeh olan, bu sıfatların biriyle muttasıf olmaktan yüce ve âlî olan.	el-Müteâlî Celle Celâlühû	اَلمُتَعَالِي جَلَّ جَلآلُهُ	078
El Berru: Katından gel en bir iyilik ve lütufla, kullarına karşı merhametli, şefkatli demektir.	el-Berr Celle Celâlühû	اَلبَرُّ جَلَّ جَلآلُهُ	079
et-Tevvâb: Tevbeleri kabul edip, Günahları bağışlayan	et-Tevvâb Celle Celâlühû	اَلتَّوَّابُ جَلَّ جَلآلُهُ	080
El Müntakimu: Dilediğine ceza vermede şiddetli davranan demektir. Nekame kökünden müfteil babında bir kel imedir. Nekame, hoşnudsuzluğun öfke ve nefret derecesine ulaşmasıdır.	el-Müntekîm Celle Celâlühû	اَلمُنْتَقِمُ جَلَّ جَلآلُهُ	081
El Afuvvu: Afv'danfeûl babında bir kel imedir. Bu bâb mübalağa ifâde eder. Öyle ise mâna: "Günahları çokça bağışlayan" demek olur.	el-Afüvv Celle Celâlühû	اَلعَفُوُّ جَلَّ جَلآلُهُ	082
El Raûfu: Katından gel en bir re'fetle (şefkatle) kullarına merhametli ve şefkatli olan demektir. Re'fetle rahmet arasındaki farka gel ince; rahmet bazan maslahat gereği istemeyerek de olabilir. Re'fet isteksiz olmaz, isteyerek olur.	er-Raûf Celle Celâlühû	الرَّؤُفُ جَلَّ جَلآلُهُ	083
Mâlikü'l-Mülk: Bütün mülk âleminin yegâne sahibi. Mülkünde dilediği gibi tasarruf edebilen.	Mâlikü'l-Mülk Celle Celâlühû	مَالِكُ المُلْكِ جَلَّ جَلآلُهُ	084
Zü'l-Celâli ve'l-İkrâm: Azamet ve kerem sahibi demektir. Azamet ve kerem sahibi olan rabbinin adı yücelerden yücedir” mânasına gelmektedir. Cenâb-ı Hakk’ın dilediği kimseleri dünyada yüceltmesi, âhirette de lutuf ve ikramına mazhar kılması.	Zü'l-Celâli ve'l-İkrâm Celle Celâlühû	ذُو الجَلَالِ وَالإِكرَامِ جَلَّ جَلآلُهُ	085
El Muksid: Hükmünde âdil, demektir. Ef'al babında adaletli oldu mânasına olan bu kel ime, sülâsî aslında zulmetti mânasına gel ir. Nitekim kasıt; cevreden, zâlim demektir.	el-Muksit Celle Celâlühû	اَلمُقْسِطُ جَلَّ جَلآلُهُ	086
El Câmiu: Kıyamet günü mahlukâtı toplayan demektir.	el-Câmi' Celle Celâlühû	اَلجَامِعُ جَلَّ جَلآلُهُ	087
el-Ğaniyy: “Nimet ve rahmet hazineleri sonsuz olan.” “Hiçbir şeye muhtaç olmayıp her şeyden müstağni olan.”	el-Ganiyy Celle Celâlühû	اَلغَنِيُّ جَلَّ جَلآلُهُ	088
El-Muğnî: Zengin eden, müstağni kılmak, dilediği kulun her ihtiyacını veren anlamlarına gelir. Allahu Teâlâ, Muğnî isminin tecellisi olarak insanların maddî ve mânevî ihtiyaçlarını karşılar, onlara zenginlik ve bereket verir…	el-Muğni Celle Celâlühû	اَلمُغْنِي جَلَّ جَلآلُهُ	089
El Mâniu: Dostlarını, başkalarının eziyetinden koruyan yardımcı demektir.	el-Mâni' Celle Celâlühû	اَلمَانِعُ جَلَّ جَلآلُهُ	090
ed-Dârr: “Dilerse kullarına zarar veren. “Zarar verici şeyleri yaratan.”	ed-Dârr Celle Celâlühû	اَلضَّارُّ جَلَّ جَلآلُهُ	091
en-Nâfi’: “Dilediği kullarına fayda veren.”	en-Nâfi' Celle Celâlühû	اَلنَّافِعُ جَلَّ جَلآلُهُ	092
El Nûru: Körlüğü olanları nuruyla görür kılan, dalâlette olanları da hidâyetiyleirşâd eden demektir.	en-Nûr Celle Celâlühû	اَلنُّورُ جَلَّ جَلآلُهُ	093
El-Hadi: Kalplere iman yolunu gösteren. Hidayet lütfederek, bâtıldan ve dalâletten uzaklaştıran. Bütün canlılara, her türlü ihtiyaçları için yol gösteren.	el-Hâdi Celle Celâlühû	اَلهَادِي جَلَّ جَلآلُهُ	094
el-Bedî’: varlıkları, eşi, benzeri ve örneği olmaksızın, sanatkârane bir şekilde yaratan demektir. Yani akıllara durgunluk verecek derecede kusursuz ve mükemmel yaratmadır. Allah, zâtında, sıfatlarında ve fiillerinde benzeri görülmeyendir.	el-Bedî' Celle Celâlühû	اَلبَدِيعُ جَلَّ جَلآلُهُ	095
el-Bâkî: “Varlığının sonu olmayan; Mahlukat yok olduktan sonra da varlığı devam eden. Sebat ve devam etmek, kesintiye uğramadan, geleceğe doğru sürüp gitmek, ölümsüz olmak, herhangi bir değişikliğe uğramamak ”	el-Bâkî Celle Celâlühû	اَلبَاقِي جَلَّ جَلآلُهُ	096
el Vâris: Mahlukâtın yok olmasından sonra da bâki kalan demektir. Her şeyin tek varisi, hakikî sahibi.	el-Vâris Celle Celâlühû	اَلوَارِثُ جَلَّ جَلآلُهُ	097
El Reşîd: Ezelde takdir ettiği her şeyi, hedefine en hikmetli bir şekilde ulaştıran. İnsanları hayırlı yollara irşad eden.	er-Raşîd Celle Celâlühû	اَلرَّشِيدُ جَلَّ جَلآلُهُ	098
El Sabûru: Âsîlerden intikam almada acele etmeyen, cezalandırmayı belli bir müddet te'hîr eden demektir. Allah'ın sıfatı olarak sabûr'un mânası halîm'in mânasına yakındır. Ancak ikisi arasında şöyle bir fark vardır: Sabûr sıfatında cezanın mutlaka olacağını beklemeyebilirler. Ancak halîm sıfatıyla Allah'ın cezasına kesin nazarıyla bakarlar.	es-Sabûr Celle Celâlühû	اَلصَّبُورُ جَلَّ جَلآلُهُ	099