Kendini Vazgeçilmez Zannetmek!!!

Kimse Vazgeçilmez Değildir

Bir gün bir doktora, aşırı gerginlik ve tedirginlikten şikâyetçi olan bir hasta gelmiş.

Yapması gereken çok önemli işlerinin bulunduğunu; fakat kendisinin rahatsız, işlerin ise beklemeye tahammülü olmadığını söylemiş.

Doktor,

– Bu işleri başka biri yapamaz mı? Ya da bir başkası size yardımcı olamaz mı? diye sormuş.

Adam,

– Onları yalnız ben yapabilirim; bütün işler bana bakıyor! diye cevap vermiş.

Doktor,

– Sana bir reçete vereceğim.

Bu reçeteyi aynen tatbik etmen gerekiyor! diyerek, yazıp eline vermiş.

Adam reçeteyi eline alıp baktığında, hayretler içinde kalmış. Reçetede, her gün en az iki saat işi bırakıp yürüyüş yapacaksın ve her haftanın yarım gününü bir mezarlıkta geçireceksin yazıyormuş.

Adam;

– Yürüyüşü anladım doktor ama mezarlığa niye gideyim, Ne işim var orada? Diye sormuş.

Doktor,

– Oraya gidip mezar taşlarına bakmanı istiyorum. Mezarlıklar, kendilerini vazgeçilmez zanneden insanlarla doludur. Sen de zamanın birinde onların yanına gidince, kendinden başkasının yapmasına imkân olmadığını zannettiğin işlerin, başkaları tarafından da yapılmaya devam ettiğini göreceksin. Herkesin yerini zamanı gelince doldururlar. Yapılamaz dediğin işleri gayet güzel de yaparlar.

Bir kova suyun içine elini sok ve çıkar. Ne görebiliyorsun bir değişiklik oldu mu? Tabiki hayır. Dünya hayatı da böyledir işte kendini vazgeçilmez sanırsın, sen olmayınca bir şey yapılamayacağını sanırsın ama sen olmazsan da her şey yapılır. Hiç bir iş yarım kalmaz birileri gelir ve o işleri tamamlar.

Bunlardan ibret almak gerekir. Mezarlıklar kendini vazgeçilmez sanan insanlarla doludur.

Evet, bulundukları noktada kendilerini vazgeçilmez gören;

Hâlbuki orada, problem çözmek yerine, problemin bir Parçası olduğunun, farkına varmayan insanlar için de, Doktorun Reçetesi geçerli değil mi?

Aslında, kendini bu Hasta adam gibi gördüğü sürece.