Hayatını Evsizlere Adayıp 15 Yıl Para Kullanmayan İyi Yürekli Kadın: Heidemarie Schwermer

Hayatını Evsizlere Adayıp 15 Yıl Para Kullanmayan İyi Yürekli Kadın: Heidemarie Schwermer

İnsanlığa olan inancımızı tazelemeye çokça ihtiyaç duyduğumuz şu günlerden geçerken, sizleri çok enteresan bir hayat hikâyesine sahip olan, yüreği kocaman ve tatlılar tatlısı bir kadınla tanıştıralım: Heidemarie Schwermer.

Heidemarie’nin inanılmaz hikâyesi bundan tam 22 sene önce başlıyor.

Aslen öğretmen olan Heidemarie, o dönemler bir ortaokulda çalışmaktadır ve oldukça zor ve kötü giden bir evliliği vardır.

En sonunda bu evliliğin baskısına daha fazla dayanamaz ve işini gücünü bırakıp 2 çocuğunu da alarak Dortmund’a yerleşir.

Burada Heidemarie’nin ilk idrak ettiği şeylerden biri, sokaklarda ne kadar çok evsiz insan olduğu olur.

Bu durum kendisini öylesine üzer ki, gerçekten de bununla ilgili bir şeyler yapmaya karar verir.

Evsizlerin topluma geri kazandırılabilir bireyler olduğunu savunarak işe koyulur.

Heidemarie’nin asıl inandığı şey ise, evsizlerin tekrar topluma kazandırılması ve toplum tarafından kabul görmesi için paraya değil, kendilerini faydalı bireyler haline getirebilmelerine ihtiyaçları olduğudur.

Ve Tauschring / Gib und Nimm (Give and Take) isimli bir değiş tokuş platformu başlatır.

Bu mütevazi girişimde, istisnasız olarak herkes, eşyayı eşyayla, bilgiyi bilgiyle, beceriyi beceriyle takas etmektedir ve burada tek kuruş para geçmemektedir.

Platform Dortmund’lu evsizlerin en başta pek ilgisini çekmez.

Pek çoğunun kendisinin yüzüne de söylediği gibi, orta sınıf eğitimli bir kadının kendilerine herhangi bir değiş tokuş için yaklaşma ihtimali yoktur; bu nedenle de ilk başlarda çok güvenilir bulmazlar.

Platform bunun yerine, değiş tokuşa meraklı şehrin işsizleri, punk'ları ve emeklilerinin hücumuna uğrar.

Böyle böyle bu platform, Dortmund’da kısa sürede fenomen haline gelir.

Tek kuruş paranın geçmediği bu ortamdan şehrin insanlarının, kendi sahip oldukları şeyleri, ihtiyaçları olan şeylerle değiştirerek çokça fayda sağlamaktadır.

Bunu görmek, Heidemarie'yi bir noktada kendi hayatını, hayatı yaşayış biçimini sorgulamaya iter...

Heidemarie, aslında birçoğu hiç de gerekli olmayan ne çok eşyaya sahip olduğunu fark etmiştir.

Ve nihayet, karşılığında bir şey vermeden hiçbir yeni şey almamaya karar verir. Öncelikle girişiminin yanı sıra, bir mutfakta saati 10 Mark karşılığında bulaşıkçılık yapmaya başlar.

Çevresindeki insanlar kendisine “Üniversiteye bunun için mi gittin?” dese de, kendisini huzurlu ve mutlu hissediyordur. Dahası, sırf yüksek tahsilli olduğu için herhangi bir kişiden daha çok değer görmesinin de anlamsız olduğunu düşünmektedir.

1995’e gelindiğinde Tauschring hayatını öylesine değiştirmiştir ki, hemen hemen artık hiçbir şeye para harcaması gerekmiyordur.

Heidemarie böylelikle 1996’da, hayatının en büyük kararını alır: Hiç para kullanmadan yaşamak.

Ve ihtiyaç duyduğu her şeyi takas yöntemiyle elde ettiği bir göçebe yaşamına başlar.

Her iki çocuğu da zaten büyüyüp evden ayrılmış olduğundan, kendisi de Dortmund’da oturduğu evden ayrılır.

Tauschring’in diğer üyelerinin evlerinde, ev işlerini görmek karşılığında kalmaya başlar. Ve söylediğine göre, “her dakikasından muazzam bir haz duymaktadır”.

Başta 12 aylık bir deney olarak planladığı bu yaşam tarzını o kadar sever ki, tam 15 yıl hayatına bu şekilde devam eder.

Artık sahip olduğu şeylerin tümü, bir valiz ile bir de sırt çantasının içine sığacak kadardır.

Çok acil sağlık gereksinimleri için kenara ayırdığı 200 Euro haricinde, eline herhangi bir yerden geçen tüm parayı ihtiyacı olanlara dağıtır. Karşılığında devlete ekonomik olarak bir getiri sağlamadığından, sağlık sigortası olmasının da devlete haksızlık olacağına karar verir ve onu da yaptırmayı bırakır.

İyi yürekli Heidemarie, bu yıl Mart ayında hayata gözlerini yumdu.

Ancak bizlere, bu 15 yıllık tecrübesini paylaştığı bir kitap bıraktı. Yayıncısına ise, satışların tüm gelirlerini hayır işlerine bağışlaması talimatını verdi. Böylelikle, tek bir kişi mutlu olacağına, sayısız insanı mutlu edebilmek mümkün olacaktı…

(Alıntı)