Ansızın Öfkelenmek; Tamiri İmkânsız Hatalara Yol Açabilir…

Ansızın Öfkelenmek; Tamiri İmkânsız Hatalara Yol Açabilir…

Hasan Rauf Bey büyük bir merakla, oldukça pahalı, iyi marka; bir dizüstü bilgisayar almıştı. İşten gelir gelmez çalışma masasına koşuyor eski fotoğraflarına bakıyor, günlük olayları takip ediyor, hikâyeler okuyor ve yazıyordu. Böylelikle hem yorgunluğunu gideriyor hem de yeni yeni bilgiler öğrenerek kendini geliştiriyordu.

İlkokul 2. Sınıfa giden küçük kızı Zehra da bilgisayar açılır açılmaz babasının yanına geliyor; bilgisayar kullanmayı öğrenirken O’da yeni yeni bilgiler öğreniyordu.

Hasan Rauf Bey yine bir akşam yorgun argın işten geldi. Çalışma masasına koştu. Küçük Zehra babasından önce davranarak bilgisayarı açmak istedi.

Bilgisayar masadan “Küt!” diye düşerek ikiye bölündü. Klavye bir tarafa ekran bir tarafa gitmişti.

Hasan Rauf Bey çok sinirlenerek; Zehra’ya bir tokat atarak bağırdı:

“-Neden acele ediyorsun? Ne işin vardı?

Küçük Zehra dudağındaki kanı elinin tersiyle silerek:

“- Ama baba! Hani sen ben doğduğum zaman kucağına alıp naralar atıyordun ya… İşte o bebeklik resmime bakmak istemiştim!”

Hasan Rauf Bey üzüntüsünden çılgına dönmüştü. Zehra’yı bağrına bastırarak hüngür hüngür ağlamaya başladı.

“- Minik Zehram!”, “- Canım Yavrum!” Diye sevdiği Zehra’sı daha bir melekti. Canından kıymetli evlâdının yanında bilgisayarın adı mı olurdu? Dünyalardan çok sevdiği kızı onun için her şeyden değerliydi.

Hiç düşünmeden sinirlenmiş şeytanın oyununa gelmişti…

 “- Ah elim kırılaydı da vurmasaydım!” diye hayıflanmaya başladı. Hüngür hüngür ağlıyordu…

Babasıyla birlikte Zehra da ağlamaya başladı.

“- Üzülme canım baba, büyüyünce ben doktor olacağım; sana daha iyisini alırım!” diyordu. Hasan Rauf Bey’in üzüntüsü daha da çoğaldı.

“- Hayır, kızım bilgisayara ağlamıyorum. İşlediğim günaha ağlıyorum!” diyordu.

“- Canım yavrum beni affet! Yarın daha güzelini alacağım, ne olur beni affet!” diye yalvarıyor, deliler gibi Zehra’sını bağrına basıyordu.

Hepimiz aniden öfkelenebilir telâfisi mümkün olmayan hatalar yapabiliriz. Ani öfke patlamalarına karşı önlem almalı; öfkemizi kontrol etmeyi öğrenmeliyiz.

Yazar: Yaşar AKKAŞ