Duaya Başlarken…

Duaya Başlarken…

Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem, bir adamın, namazda Allah’ü Teâlâ’yı övmeden ve Peygambere salâvat okumadan dua ettiğini işitti. Bunun üzerine şöyle buyurdu:

“Bu acele etti!”

Daha sonra adamı çağırıp, ona ve orada bulunan ve diğer insanlara şöyle buyurdu:

“Sizden biri namaz kıldığı zaman Rabbine hamd edip, O’nu överek duaya başlasın. Ardından Peygamber Sallallahü Aleyhi Veselleme salâvat getirir (bir rivayette: getirsin). Daha sonra dilediği gibi dua etsin!”

(Ahmed, Ebû Davud, İbn Huzeyme (1/83/2).

Hâkim hadisin sahih olduğunu söylemiş; Zehebî de bu görüşünde ona katılmıştır.

Bilmen gerekir ki, bu hadis, mevcut emirden dolayı, bu teşehhudde de Peygamber’e Sallallahü Aleyhi Vesellem salâvat getirmenin vacib olduğunu göstermektedir.

İmam Şafiî ve kendisinden nakledilen iki rivâyetten sonuncusuna göre İmam Ahmed, bu teşehhudde salâvat okumanın vacib olduğunu söylemiştir. Onlardan önce de bir grup sahâbî aynı görüşü dile getirmiştir.

Buna dayanarak el-Âcurrî “eş-Şeria” (s.415) adlı kitabında şöyle demiştir: “Son teşehhudde Peygamber’e Sallallahü Aleyhi Vesellem salâvat okumayanın o namazını yeniden kılması vaciptir.”

Bu sebeple, son teşehhüdde Peygamber’e salâvat okunmanın vacib olduğunu söyleyen tek kişinin İmam Şafiî olduğunu söyleyen kimseler, hakkı teslim etmemiş ve insafsızca hareket etmiş olmaktadırlar. Nitekim Büyük fıkıhçı el-Heytemî de “ed-Durru’l-mendûd fi’s-salâti ve’s-selâmi alâ sahibi’l-makâmi’l-mahmûd” adlı kitabında (varak, 13-16) konuyu bu şekilde ele almıştır.

(Ebû Dâvud, Vitr 23 (1481), c.5, s.472)

“Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem bir adamın da namaz kılarken Allah’ı yüceltip, O’na hamd ettiğini ve Peygamber’e salâvat getirdiğini işitti. Adama şöyle dedi:

“Dua et ki, kabul edilsin. İste ki, sana verilsin.”

(Nesaî, Sehv 49 (1284), c. 3-4, s.67)