Çocuğun Ölmesini Bekleyen Akbaba

Sudan’lı Çocuk Fotoğrafı Ve Kısa Öyküsü

Çocuğun Ölmesini Bekleyen Akbaba

Bu fotoğraf 1994’de Sudan’daki kıtlık sırasında çekildi ve fotoğrafçı
Kevin Carter’a Pulitzer ödülünü kazandırdı. Çocuk emekleyerek 1 km. ötedeki Birleşmiş Milletler yemek kampına gitmeye çalışıyor.

Arkasındaki akbaba, çocuğun ölmesini bekliyor.

Fotoğrafı çeken Kevin Carter, fotoğrafı çeker çekmez, oradan ayrılıyor. Ve kimse çocuğa ne olduğunu bilmiyor.

Fotoğrafçı Kevin Carter 3 ay sonra depresyona giriyor ve intihar ediyor.

Ve dünya hala dönüyor…

Dikkat Edelim: Şu dehşetli soruyu sormak istemiyorum.

Acaba çocuk öldü de gerçekten akbaba onu yedi mi?

Yoksa ben efendimi yemek istemiyorum, kendim açlıktan ölmeye razıyım mı dedi? Çünkü insan tüm mahlûkatın efendisidir. Allah’ü Tealâ insanı “Eşref-i Mahlûk” yani “Kâinatın en üstünü” olarak yaratmıştır. İnsan yeryüzünde Allah’ü Teâlâ’nın halifesidir.

Acaba bu dehşet verici manzara karşısında ödül veren jürinin içi rahat mı idi?

Acaba onlar da intihar etti mi? Yoksa bir Müslüman öldü diye bayram mı ettiler?

Acaba burada ölen yalnız Sudanlı çocuk mu; yoksa insanlık mı öldü?

Acaba dünyadaki tüm savaşların müsebbibi Siyonist Yahudiler ve Haçlı emperyalistler birazcık ibret alıp düşündüler mi; kendilerine şu soruyu sordular mı? Biz gariban ülkelerin petrolünü, madenlerini diğer zenginlik kaynaklarını çalıyoruz. Biz semiriyoruz, onlar açlıktan ölüyor. Bizim sonumuz ne olacak? Acaba bir zaman gelir bizim çocuklarımız da böyle olur mu?

Fotoğrafçı Kevin Carter’in içinde zerre kadar da insanlık varmış ki intihar etmiş. Zerre kadar diyoruz. Çünkü fotoğrafı çeker çekmez Akbabayı oradan uzaklaştırıp o çocuğu kampa yetiştirseydi gerçek insan olurdu… Jüri de ona insanlık ödülü verirdi. Kıyamete kadar da tüm insanların takdirini kazanırdı. Vicdan azabı çekmez intihar da etmezdi…
Biz ise işimizi, aşımızı, beğenmiyoruz, şükretmiyoruz. Çılgınlar gibi israf ediyoruz. Yarın bizi nasıl bir hayatın beklediğinden emin miyiz?