Ey Gönül Uyan Artık

Ey Gönül Uyan Artık

 

KAPALI... Şuur kapalı, akıl kapalı hayâl kapalı. Gözler kulaklar kapalı. Duygular kapalı ve en önemlisi ruh kapalı. Kalbin kapıları kapalı. Ne vardı bu kadar içine kapanacak? Bir de perdeler kapalı oralarda. Neleri kaçırdığının farkında mı oturduğu mekânlarda, yaşadığı bedende insan?

 

Duyuyor musun, dinliyor musun beni? Hayat çağırıyor seni. Gönlünü dinle kalbini dinle yürü, aklını dinle dur. Aç perdeleri tek tek.Önce ışığını çok ama çok erkenden kapattığın o loş odaların uykusuz gecelerin karanlığından çık kurtul. Ey ruhum mutluluk aradığın yerde değil kaçmak kapanmak asla çıkar yol değil

 

Bir dene istersen, bir defacık olsun bir dene lütfen.Nelerin değiştiğini gör ve gül. Gül de, güller açılsın güller koksun her yanın.

Biliyorum ezan vakitleri dışında duymadığın, duymak istemediğin, kendine yabancı kıldığın bütün seslerin kalbine açılan yoldan içeriye girmesine izin ver. Uzaklardan gelen bir kırlangıç sesi bir rüzgâr uğultusu. Eğer yeşermeye uygun bir tek duygun kalmışsa binlercesinin arasında dirileceksin. Bir nefes alıp vereceksin hayat kadar Hayatının tamamı kadar bir nefes

 

Seni, yanına hayat çağırırken ölümün karanlık gecesine gömülmen neden? Göz ağlamak için, göz görüp de duygulanmak için, kalp yaşamanın çok ötesinde hissetmek için Sen bütün duygularını boşuna kapamışsın. Kaç bakalım, kaç kendinden ve Rabbinden kaç. Ama nereye kadar? Nereye gidersen git, o sonsuz rahmetin kucağındasın hep. Ve ondan başkada hiçbir yere kaçamayacaksın.

 

Bir dene, aç şu perdeyi aç şu gözlerinin önündeki o incecik perdeyi. Fırla yatağından, hayatının yanlış akan ırmağından. Yoksa denizlere kavuşmaz bu ırmak bu hayat. Çevir yönünü ummanlara Çöllerde kuruyup gitme. Pencerenden içeriye sızan ilk ışık güneşten ve güneşin Sahibinden sana bir merhabadır görüyorsun Gülüyorsun şimdi değil mi?

 

Başkaları nasıl yaşıyorsa, sen öyle yaşayamazsın. Sen ki en sıradan idealin bile bir düşeni kaldırmak idi. Şimdi, kendi girdabında boğulmak üzeresin. Eğer bir kapı varsa, bir pencere varsa önünde, aç artık Işık dolacak içeriye, baştan aşağıya nurlar içinde kalacaksın, yıkanacaksın. Başka bir seçim yok senin için Açacaksın açacaksın ne varsa Görmeni engelleyen her şeyi aşacaksın. Perdeleri tek tek aralayacaksın. Hem senin için ne dualar edildiğini bir bilseydin asla ümitsizlenmezdin. Bu yoldan niceleri geçtiler Gidenlerin bir çoğu dönmediler.

 

Sen gayesiz yollarda yürüyenlerin yolcusu değilsin. Sen uykusuz geceleri bıçak gibi bölen paramparça edensin. Rabbin kapını ışıkla çaldı, gönlünü ilhamla kalbini sevgisiyle Direnme artık boşuna, boş yere İnadın sırası değil. Kapılar bile yok önünde, belki perdeler bile yok. Gözlerin hafif hafif bir aralansa ilk defa ama ilk defa dünyaya gelen bir bebeğin tertemiz bir ruhun gözü ile bakabilsen, ah bir bakabilsen; Hayatı değiştirmek yeniden bir sayfa açmak bu kadar kolayken bunca zorlara düşmek neden? Şimdi kalbinle değil nefsinle hesaplaşma vakti. Tut yakasından vur yere şeytanın uşağını.

 

Allah, güzel Allahım! Sana gelmek ve koşmak isteyen bütün ruhların önündeki kapıları aç ardına kadar aç lütfen. Her an yeniden yarattığın kâinata her an yeniden bakabilen bir göz onu her an yeniden anlayabilen bir akıl ve her an yeniden hissedebilen bir kalp lûtfeyle.

 

Niye korkak, niye kaçak, niye yalnız niye uzak. Senin rahmetinden bunca insan Allahım? Neden? Senden neden kaçıyorlar? Belki de kaçtıkça yakınlaşıyorlar. Evet Sen ki kaçtıkça yakınlaştığımızsın. Göklerin ve yerin nurusun, ışığımızsın. Dört bir yanımızsın. Bütün sınırlar senin, sınırları belirleyen çizgiler de senin. Kalbimde çoktandır unuttuğum, öldüğünü sandığım sevgin, bugün gözyaşımla dirilsin izin ver Mahşere bırakma bu dileği, Dirildiler işte içime attığım yeter artık sıkıntıları kederleri Uçurumlara, çiçekler ekmem yakışır mıydı?

 

Ve boşluklarda ne aradım bilmem yıllar boyu. Ey yaşlı suç ortağı nefsim, ey zavallı kalbim Ey sesi kısılmış duygularım. Yeter artık bir perde açın, bağışlayıcı ve affedici bir sesin sahibinin davetine doğru yürüyün koşun artık…