Ecel

Ecel

 

Hazret-i Azrail gelip yanıma,

Habersiz karşıma duracak bir gün!

Nazlı beslediğim tatlı canıma,

Ummadığım anda kıyacak bir gün!

 

Bir Yâsîn okuyun, gelmesin şeytan!

O mel’undur benim belimi büken,

Hak yolu dururken bâtıla çeken,

Ana sûretine girecek bir gün!

 

Ruh çıkınca kalır bir kuru beden,

Olmaz beni bir gün misâfir eden,

Şu fâni dünyadan eli boş giden

Ahrette cezâsını çekecek bir gün!

 

Çenemi bağlarlar, evlâdım, yârim,

Kimseler işitmez, ah ile zârım,

Bütün amelimden yok ise kârım,

Topuzu başıma vuracak bir gün!

 

Hanım figân eder, çocuklar ağlar,

Kimi peştamalı belime bağlar,

Sıcak su koymayın, tenimi dağlar,

Dostlarım kefene saracak bir gün!

 

Götürürken birkaç suâl sorulur,

Günâh sevap, büyük defter dürülür,

Sonra başucumda telkin verilir,

Münker-Nekir suâl soracak bir gün!

 

Kimisi iyi der, kimisi kötü,

Kimi der ki; ağır geldi tabutu,

Göğsümün üstünde zambağın otu,

Açılıp çiçeği solacak bir gün!

 

Mezarda çözerler benim kuşağım,

Gözümde mi kalır oğul uşağım?

Yakasız gömlektir, yorgan döşeğim,

Gözlerime toprak dolacak bir gün!

 

Karanlık yerlerde ne olur hâlim?

Fayda etmez burada koyduğum malım,

Az yaşa çok yaşa âkıbet ölüm,

Herkes ettiğini bulacak bir gün!

 

Ecel aman vermez gözüme bakar,

Ömrümü, özümü temelden yıkar,

Yılan, akrep, çıyan hep, cesedim sokar,

Beni didik didik yolacak bir gün!

 

Bunca göçenlerin defteri hâni?

Emânettir cümle insanın canı,

Tövbe et aklından çıkarma bunu,

Gül cemâlin toprak olacak bir gün!

 

Hazreti Allah, bir tanırım seni,

Dünyadan îmânsız gönderme beni!

Ahmet Bertizli’nin zayıftır teni,

Belki de lütfûnu görecek bir gün!

 

Ahmet Bertizli